CCF20081017017

współczynnika podziału K (współczynnik ten został zdefiniowany tak, iż w liczniku znajduje się stężenie substancji ekstrahowanej w roztworze).

Nasuwa się pytanie, czy skuteczność ekstrakcji nie byłaby większa, gdyby w jednokrotnej ekstrakcji użyć taką samą łączną objętość rozpuszczalnika jak poprzednio w n ekstrakcjach. Objętość ta byłaby równa nV_r. Stężenie nie wyekstrahowanej substancji w roztworze po takiej ekstrakcji byłoby równe:

(9)

VK

^Cl ~ °⁰ VK 4- nV_r

Można wykazać, że:

VK

VK 4- nV_r

Cn

(VK)^r

(VK + V_r)ⁿ

(10)

Stanowi to dowód, że wydajność procesu ekstrakcji można zwiększyć dzieląc przeznaczoną do ekstrakcji ilość rozpuszczalnika na kilka porcji.

2. Dobór rozpuszczalnika do ekstrakcji

Najważniejszym warunkiem efektywnej ekstarkacji jest właściwy dobór rozpuszczalnika do ekstrakcji , bowiem rozpuszczalnik decyduje o wartości współczynnika podziału. Dobór rozpuszczalnika nie powinien być wykonywany w sposób przypadkowy , lecz powinien się opierać na znajomości chemicznego charakteru substancji ekstrahowanej oraz rozpuszczalnika/ jak również zasad rządzących rozpuszczalnością związków chemicznych. Korzystnego współczynnika podziału można spodziewać się, jeżeli rozpuszczalnik zdolny jest do specyficznego oddziaływania z substancją ekstrahowaną, np. w wyniku tworzenia wiązania wodorowego (ekstrakcja wyższymi alkoholami związków z grupami hydroksylowymi), ugrupowania półacetalowego (ekstrakcja związków z grupami hydroksylowymi rozpuszczalnikami z ugrupowaniami karbonylowymi), układu ortoestru (ekstrakcja estrów wyższymi alkoholami) itp. Rozpuszczalnik nie może oczywiście tworzyć z substancją ekstrahowaną trwałych połączeń chemicznych.

Poza zapewnieniem korzystnego współczynnika podziału rozpuszczalnik powinien w jak najmniejszym stopniu rozpuszczać się w ekstrahowanym roztworze . Znaczna wzajemna mieszalność powoduje z jednej strony straty rozpuszczalnika, a z drugiej zaś zanieczyszczenie ekstraktu ekstrahowaną cieczą. Korzystnymi cechami rozpuszczalnika do ekstrakcji jest duża różnica ciężaru właściwego w stosunku do cieczy ekstrahowanej (ułatwia to rozdział faz), mała lepkość (sprzyja szybkiemu osiągnięciu stanu równowagi), duża lotność (ułatwia odparowanie rozpuszczalnika) oraz ze zrozumiałych względów brak skłonności do tworzenia emulsji, brak właściwości toksycznych, niepalność i niska cena.