CCF20101207005

50

W trakcie obrad omawianej konferencji zajmowano się przede wszystkim procesami informacyjnymi oraz działalnością dokumentacyjną w nauce i technice. Był to zatem jeszcze czas „panowania” scientific information (informacja naukowa — w sensie informacja o nauce, dla nauki) — a nie information science czy information studies (nauka o informacji).

Wśród podstawowych konkluzji drugiego— z wymienionych— międzynarodowego spotkania znalazły się m.in. następujące stwierdzenia: (l) dokumentacja i informacja naukowa jest odrębną dziedziną, posiadającą własną specyficzną problematykę; (2) działalność informacyjna jest niezbędnym czynnikiem rozwoju nauki; (3) należy rozwinąć dyscyplinę badawczą, która stworzy naukowe podstawy do działalności informacyj nej ; rysujące się problemy to m.in. — ustalenie potrzeb użytkowników informacji naukowej oraz sposoby zaspokojenia tych potrzeb, zagadnienia bibliografii analitycznych (abstraktów) oraz klasyfikacji, zastosowanie maszyn do tworzenia indeksów, streszczeń, tłumaczeń, gromadzenia i wyszukiwania informacji. W 1965 r. Maria Dembowska pisała:

Rozwój działalności dokumentacyjno-informacyjnej, jej stale rosnące znaczenie dla postępu nauki i techniki stwarza potrzebę zracjonalizowania tej działalności, oparcia jej na podstawach naukowych. Powszechne zrozumienie tej potrzeby ujawniło się na Konferencji Waszyngtońskiej w 1958 r. [Dembowska 1965, s. 105, BI].

W piśmiennictwie polskim pierwszym syntetycznym opracowaniem, omawiającym zagadnienia dokumentacji i informacji naukowej w ujęciu ogólnym, także teoretycznym, była książka Marii Dembowskiej pt. „Dokumentacja i informacja naukowa. Zarys problematyki i kierunki rozwoju” wydana w 1965 r. Z dzisiejszego punktu widzenia publikacja ta jest swego rodzaju podsumowaniem „dawnej” nauki o informacji, której problematyka obejmowała takie zagadnienia, jak: publikacje prymarne (kodeks dobrych obyczajów, terminologia, redakcja, normalizacja, trudności językowe), publikacje pochodne (bieżące bibliografie specjalne, koordynacja służb bibliograficznych, normalizacja bibliograficzna), klasyfikacja, mechanizacja procesów dokumentacji i informacji naukowej, reprodukcja dokumentów i prawo autorskie, kształcenie dokumentalistów i użytkowników informacji naukowej, organizacja dokumentacji i informacji naukowej [Dembowska 1965, s. 74-104, BI].

Do lat siedemdziesiątych przedstawiciele informacji naukowej próbowali, w większości, uczynić z niej dyscyplinę wzorującą się na dziedzinach przyrodniczych [Ingwersen 1995, s. 141, BI]. Dążono do tego, by nauka o informacji stała się „prawdziwą” nauką tj. taką jak np. fizyka. Dominował ówcześnie jeden wzorzec naukowości, scjentystyczny, a jak wiadomo z podrozdziału 1.3, możliwe są w tej materii stanowiska różne. Innymi słowy — po zauważeniu, iż istnieje potrzeba rozwoju dyscypliny naukowej zajmującej się informacją sądzono, że dziedzina owa nauką będzie jedynie wówczas, gdy będzie postępowała tak, jak rozwinięte nauki przyrodnicze. Stąd wynikało sięganie po „obiektywne” teorie, m.in.jnate-matyczną koncepcję komunikacji Shannona-Weaverą, pragnienie tworzenia generalnych praw dotyczących informacji w ogóle oraz oparcie się głównie na cyber-