Choroby lasu0021 jpeg

Współczynnik hydrotermiezny

Powierzchnia występowania chorób infekcyjnych a przebieg warunków pogodowych iv latach 1970-2000 (strzałkami oznaczono ekstremalne wartości współczynnika hydrotermicznego) koniec 1995 r. Późniejsze anomalie pogodowe i ich wpływ na drzewa różnych gatunków są na tyle interesujące, że omówione zostaną szerzej.

Zima 1995 r. była wyjątkowo mroźna; stwierdzano wtedy długotrwale i głębokie przemrożenie gruntu, w niektórych rejonach kraju nawet do głębokości 1,8 m. Najniższą temperaturę stycznia i lutego 1996 r. (-18,9°C i -25,2°C) zanotowano w Zielonej Górze i Słubicach, zaś w pierwszej połowie marca temperaturę poniżej -10°C rejestrowano na większości obszarów tej części kraju. Nieoczekiwanie w marcu i kwietniu nastąpiło gwałtowne ocieplenie (na przykład w Słubicach, odpowiednio: 12,7°C i 18,4°C) przy trwającym jeszcze przemrożeniu gruntu - w tej części kraju temperatura gleby na głębokości 5 cm wynosiła średnio -0,5°C, zaś lokalnie gleba była zamarznięta do 1,0 m. To chwilowe ocieplenie pod koniec marca oraz kolejny napływ gorącego powietrza pod koniec kwietnia (29,5°C w^r Słubicach, 27,0°C w⁷ Pile), trwające do połowy czerw⁷ca, wpłynęły niekorzystnie na przebieg procesów fizjologicznych drzew: Przy znacznej insolacji (w dzień notowano 16°C do 23°C, gdy równocześnie temperatura gleby na głębokości 50 cm wynosiła poniżej 0°C), gdy systemy korzeniowa drzew⁷ cechował brak aktywności, powitało zjawisko tzw: suszy fizjologicznej. Objawy te wystąpiły przede wszystkim w północnej i zachodniej części kraju, gdzie dodatkowym obciążeniem dla drzewostanów by-

Przerzedzone podobnie, lecz przyczyny różne: sosna - h nba korzeni, brzoza - imisje, świerk - susza