Scleroderma spp., Khizopogon luteolus, Paxillus invo!ut,vs,

iM

tych ub.w. miało związek przyczynowo-skutkowy z zamieraniem ektomikoryz, zaś w⁷ zdegradowanych glebach powstawały zastępcze zbiorowiska grzybów o mniej ko rzystnym wpływie na drzewa.

W lasach gospodarczych niekorzystne oddziaływanie czynników⁷ abiotycznych i antropogenicznych, jak też wpływ pewnych zabiegów⁷ gospodarczych, obserwowany jest najpierw w szkółkach leśnych. Grzyby tworzą mikoryzy w⁷ określonych warunkach termicznych i wilgotnościowych, co wiąże się ze światłożądnością roślin i ich usytuowaniem na kwaterach względem ściany lasu. W większości szkółek stosuje się nawożenie, co jest zrozumiale, jednak wyprowadzane związki (zwłaszcza związki azotow⁷e i związki wapnia) i ich wysokie dawki nie zawsze są korzystne dla formowanych mikoryz. Uważa się, że zawartość azotu przekraczająca 1,6% N w⁷ tkankach igieł siewek sosny oznacza warunki negatywne dla rozwoju ektomikoryzy. Intensywne spulchnianie kwater, pielenie czy przerzedzanie przez wyrywanie roślin wraz z bryłką gleby itp. czynności wykonywane ze względu na potrzeby roślin są równocześnie zagrożeniem dla rozwijającej się grzybni w⁷ glebie (tzw. grzybni ekstramatrykalnej). Następuje jej przerwanie i zamieranie. Strzępki tej grzybni odgrywają bowiem istotną rolę w zaopatrywaniu rośliny w w⁷odę, zwłaszcza w⁷ okresie suszy.

Również wielokrotnie wykonywane na kwaterach zabiegi chemiczne (stosowanie pewmych herbicydów⁷, insektycydów czy fungicydów⁷) w^r niekorzystny sposób mogą wpływać na grzyby mikoryzowe i mikoryzy oraz powodować biologiczną degradację gleby. Zbyt intensywne i niekontrolowane deszczowanie kwater może z kolei powodo-

One żywią i bronią - ektomikoryzy (fot. Dorota Hilszczańska)

85