DSC01098 (2)

1

śJubin z kwestią pruską i moskiewską i uzależnić przeprowadzenie małżeństw od korzystnego dla Polski rozwiązania trudności z Zakonem i Moskwą, to zjazd wiedeński traktować trzeba jako istotny jej sukces. Wszak przy poważniejszych znacznie ustępstwach dla Habsburgów w 1401 i 1506 r. Polska nie otrzymała od nich żadnego ekwiwalentu; małżeństwa z 1515 r. nie przesądzały ponadto przyszłości krajów naddunaj-skich i nie związane były z żadnym traktatem sukcesyjnym. W tym oświetleniu wyjazd Zygmunta do Wiednia nie był dyplomatyczną porażką, lecz przeciwnie - prowadził do sukcesu. Błędem natomiast byłoby pozostanie w kraju i uchylenie się od kongresu, gdyż doprowadziłoby to do zawarcia traktatów małżeńskich bez udziału Polski. Nie na darmo bowiem Maksymi-lian pragnął uniknąć uczestnictwa Zygmunta w całej sprawie i dopiero pod naciskiem Władysława musiał zaakceptować jego obecność, wysyłając do rozmów Langa i możliwie długo odwlekając osobiste przybycie.