DSC07329

U WMctoJ przyczynia się do nadmierne) względem poziomo PHB kreacji |i*ł|dza. Jedynym .lekarstwem” aa ar go lypo zaburzenia jest stanowcze uM-duar MdnkfMj emisji pieniądza. Watka z nierównowagą pamiętna, według fwołeaaików restryktywnejpoiHyki monetarnej.powoduje w pocygbnrywdw-tirów, skutki uboczne, spadek wzroetegoepoderczego. wzrost bezrobocia bp. fc odwaowateniu rynku pieniężnego, w krótkim czasie powstaje równowaga m powstałych rynkach cząstkowych. Zwolennicy reguły mnnrta rrt| podkreślają iż wymienione skutki uboczne są komckwencią wcześniejszej, nadmiernej poda-ty pieniądza, a nie jej kontroli³⁴.

Nowe ujęcie ilościowej polityki pieniężno-kredytowej przedstawili ckono-gpfrj nurtu potażowego. Ich zdaniem polityka pieniężna, jako składnik polityki finansowej państwa, jest przede wszystkim konsekwencją przyjętego modela polityki fiskałno-budżetow ejWładze publiczne, kreując wydatki, naciskają na władze monetarne w celu uzyskania środków finansowych. Taka działalność powoduje nadimcmy wzrost podaży pieniądza, a zatem inflację, jednocześnie -przechwycenie części środków finansowych przez budżet państwa jest przyczyną wypierani* sektora prywatnego (przedsiębiorców) przez władze pubjtcznc^Spa-dek samy bą^T(HWhhtjc wzrośr jego ceny dla sektora prywatnego, a w* konsekwencji wzrost koatów działania, spadek efektywności ona inflację.jtod-tfswową zatemkwestią jestograniczenic rozmiarów tzw sektorapublirzargorln^ minimum, a także redukcja wydatków publicznych Spowodujcie, źc kredyt dla przedsiębiorstw będzie „tańszy’' i u> w długim czmIc, stanowiąc swego rodzaju

„poparcie” dla podaży (stad na?wa kierunku), według „podużowców”, polityki pinał(fan krnljtniTj nie można rozpatrywać w oderwaniu od polityki fiskalno-bodżetowej.

Część ekonomistów uważa, iż przyrost podaży pieniądza nic powinien być mierzony poprzez wybrane agregaty pieniężne (np. Mo. M|, Mj... M102). a raczej nalrt^r powrócić do standardu złota, jako środka zabezpieczenia jego siły nabyw-

Podsumowując omawiane w niniejszym rozdziale zagadnienia, należy podkreślić rzecz najważniejszą: pieniądz jest podstawowym regulatorem procesów w rynkowym systemie gospodarczym, a zatem ufcżc zdecydowanie zasadniczym narzędziem polityki gospodarczej.

^wŻW. e M. PriwfcuB, R. Friedman. op.eti.. K 29^-304.

³⁵np.KI. Glldor. Bogactwo l ubóstwo,OL. Wimm 1989. irarąllMi mali |«, .«,vw L mipcMiu, 4wątwb tkaaomuapodai,. Połiesi. Wmzm 1992. ł. 6*69 *bUMLllpiWaąrn.i.W.