galwanizacja 4

Jontoforeza

Zabieg elektroleczniczy polegający na wprowadzeniu do ustroju za pomocą prądu

elektrycznego stałego leków w roztworach przez skórę. S IjJj ii

Jest to wprowadzenie do tkanek siłami pola elektrycznego jonów działających leczniczo.

Do jonoforezy mogą być użyte tylko związki chemiczne ulegające dysocjacji elektrolitycznej. Najczęściej są to roztwory wodne np.; preparaty w ampułkach w których rozpuszczone są substancje czynne zdolne do jonizacji.

Przed zabiegiem skórę należy dokładnie oczyścić, następnie rozprowadzić preparat na skórze omijając okolicę oczu i ust. Przed nałożeniem maski do jonoforezy zabezpieczamy oczy suchymi wacikami.

Do jonoforezy możemy zastosować różne rodzaje elektrod; prętowe, wałeczkowe, tzw.; maskę do jonoforezy Bergoniego. Do ręki tzw.; elektrody bierne płytkowe z mankietami. Pamiętamy iż podkład jak i maska do jonoforezy muszą być dobrze wilgotne (woda przegotowana). Podkład zawsze wystaje ok.;l,5 cm za elektrody.

Pacjentka jest bez biżuterii. Czas zabiegu 10-20 minut - zabiegi w seriach 6-12 zabiegów.

Aniony(-) czyli anionowe substancje czynne, wprowadzane są do skóry za pomocą katody. W takim przypadku katoda jest elektroda czynną, natomiast anoda przeciwelektrodą.

Kationy(+) czyli kationowe substancje czynne wprowadzane są za pomocą anody, która w tym przypadku jest elektrodą czynną. Katoda jest wówczas przeciwelektrodą.

W ampułkach znajdują się często zarówno anionowe jak i kationowe substancje czynne. W takiej sytuacji co trzy minuty zmienia się bieguny elektrod. Na opakowaniach ampułek umieszcza się informacje dotyczące ładunków elektrycznych. Po jonoforezie preparaty w ampułkach należy pozostawić na skórze. Chusteczką papierową można ewentualnie usunąć nadmiar preparatu.

Podstawowe wskazania do jonoforezy z uwzględnieniem stosowanych środków;

•    Jod ( jodek potasowy) działanie „rozmiękczające” na blizny, przykurcz bliznowaty.

•    Wapń (chlorek wapniowy) działanie przeciwzapalne, odczulające, uszczelniające naczynia.

•    Cynk ( siarczan cynku) przyżeganie tkanek; trudno gojące się owrzodzenia.

•    Histamina (chlorowodorek histaminy) działanie rozszerzające naczynia krwionośne zarówno włosowate jak i większego kalibru ; sinica kończyn, odmroziny, zespół rwy kulszowej.