histologia wyk�ad3

dwualdehyd łączy sie z Ieukofuscyna odczynnika Schiffa dając trwałe purpurowoczerwone zabarwienie. W związku z tym, że tego rodzaju grupy 1,2 glikolowe występują w innych związkach, a ponadto kwas nadjódowy utlenia również do grup aldehydowych grupy 1,2 glikoaminowe, aldoaminowe i ketonowe innych niż wiełocukry związków- w każdym przypadku przed wykonaniem zasadniczego odczynu przeprowadza się na drugim (sąsiednim skrawku kontrolne trawienie enzymatyczne diastazy swoiście rozkładającej tylko glikogen).

LIPIDY

Technika parafinowa, w której stosuje się utrwalacze bądź płyny pośrednie będące „naturalnymi rozpuszczalnikami” dla tłuszczów (alkohole, benzen, ksylen itp.) nie stosuje się prawie zupełnie. Ze stosowanych metod histochcmicznych na lipidy najczęściej używanymi w praktyce są metody oparte o tzw. barwienie lipidowe, do których należy Sudan (II, III, IV, Black B) i czerwień oleista (Oil Red O) barwiące przede wszystkim lipidy zapachowe metaboliczne. Spośród innych metod histochemicznych na lipidy należy również wymienić barwienie z użyciem Błękitu Nilu oraz barwienie czterotłenkiem osmu (Os04). Metoda z czterotłenkiem osmu jest szczególnie przydatna do orientacyjnego rozróżnienia lipidów w mikroskopie elektronowym, gdzie związek ten jest jednocześnie często stosowanym utrwalaczem.

Specjalne techniki badawczc-węglowudany i lipidy:

a)    reakcja p.a.S.- wykrywa obojętne wiełocukry zawierające pierścień heksozowy. W pierwszym etapie materiał poddaje się utlenianiu w kwasie nadjodowym co prowadzi do przekształcenia grup glikolowych w aldehydowej następnie grupy aldehydowe uwidacznia się odczynnikiem Schiffa.

b)    Barwienie Sudanem III - ujawnia lipidy. Podstawą tej reakcji jest niska rozpuszczalność barwnika w wodzie natomiast wysoka w tłuszczach. Podstawą tej reakcji są głównie właściwości fizyczne barwnika a nie chemiczne.

Specjalne techniki badawcze-kwasy nukleinowe:

a)    Reakcia^Fculgena- jest to dwuetapowa reakcja służąca do wykrywania DNA. W pierwszym etapie tkanki poddaje się hydrolizie w IM kwasie solnym co powoduje pęknięcie pierścienia pentozowego deoksyrybozy i wytworzenie grupy aldehydowej. W drugim etapie powstałe grupy aldehydowe uwidaczniają się odczynnikiem Schifa.

b)    Metoda Bracheta- służy do różnicowego wykrywania) DNA i RNA w tym samym materiale za pomocą mieszaniny zieleni metylenowej (DNA) i piromny (RNA). Efektem reakcji jest zabarwienie jąderka na czerwono i zielonofioletowa chromatyna jądrowa.

Lizośomy

Oznacznikami (markerami) enzymatycznymi dla lizosomów są następujące enzymy: fosfataza kwaśna, rybonukleaza, dezoksyrybonukleaza II, katepsyny i P^glukuronidaza Wszystkie te enzymy wykrywane są w lizosomach tak w medycynie biochemicznej jak i histochemicznej.

Aparat Golgiego

Enzymatycznym markerem dla aparatu Golgiego jest Tiaminowa pirofosfataza. Wykrywanie odczynu histochemicznego na ten enzym tak dokładnie „konturuje” układ beleczek i wakuoli aparatu Golgiego, że z powodzeniem zastąpić może dotychczas stosowane barwienie tej organelli metodą histologiczną oparta na srebrzeniu.

4