Image180

licznika, wyznaczającego kolejne adresy, powoduje oszczędność pojemności bloku pamięci. W ten sposób powstanie układ znacznie prostszy od typowego urządzenia sterującego. Zasadę działania tego typu urządzeń można opisać schematem przedstawionym na rysunku 4.142b, w którym dla uproszczenia przyjęto, że układ działa synchronicznie z sygnałem taktującym o okresie T. Układ charakteryzują cztery wyjścia, których stany zmieniają się zgodnie z przebiegami czasowymi pokazanymi na rysunku 4.142a. W każdej chwili stany wyjść odpowiadające 0 lub 1 mogą być pobrane z pamięci ROM jako słowa 4-bitowe. Liczba słów w pamięci odpowiada liczbie wymaganych taktów programowych. Licznik L (mod. 20), zliczający impulsy z generatora taktów, steruje bezpośrednio wejściami adresowymi pamięci. Na wyjściu pamięci otrzymuje się żądane, zaprogramowane w kolejnym takcie, stany zero-jedynkowe. Stany wyjściowe odpowiadają stanom włączenia lub wyłączenia określonych elementów wykonawczych.

0 /12 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20

ROM

		;	0	;	/
		/	0	/	0
		0	1	/	1
		0	i	0	f
		0	0	0	0
		J	0	0	0
		1	0	1	0
		0	0	i	f
		0	;	1	f
		/	/	i	/
		/	I	0
		0	1	0	/
		0	/	0	0
		0	/	/	0
		0	0	/	0
Licznik L		/ 0 1	0 0 !	/ j	i j
(mod. 20)				f	/
		'o	1	/	/
		0	/	I	0
					*

niijTjTjmjui^^

5,[7~Hfl o o oU~T[o    o\i    i\o    o    o orr\°U\°

S, 0 Q\1 1 1 \0 0 Q 0    \1    1    1    1    1    1 \0 0    0\t    1

Sti1 1 l\0 0 0 0]1 I    1    1    \o    0    0    \t 1 t    1 1    1

&TlofTTlo o o ojt    i    i    i    i    \o    o o\f    i 't    i \

i>C-

Rys. 4.142. Prosty układ sterowania z licznikiem zewnętrznym

Urządzeniem podatnym do tego typu systemu sterowania jest np. pralka. Działaniem pralki steruje silnik synchroniczny, który poprzez przekładnię napędza bęben z programującymi stykami (krzywkami), wpływającymi w sposób bezpośredni na układy wykonawcze. Program działania pralki może być zapisany w pamięci PROM, zastępującej elektromechaniczny układ pamiętania programu. Jeśli liczba wyjść układu jest duża, to można stosować równoległe połączenia kilku bloków pamięci, sterowanych z jednego licznika. Rozwiązanie takie jest kosztowne. Można jednak kolejne takty rozdzielić na podtakty. W kolejnym takcie następuje odczytanie kilku kolejnych słów z pamięci; słowa te są następnie pamiętane w wyjściowych rejestrach buforowych. Słowo wyjściowe zawiera zatem taką liczbę bitów, jaka jest wpisana w trakcie odczytywania kolejnych słów w podtaktach.

Można również postępować w inny sposób. Wyjście pamięci można podzielić na dwie grupy. Sygnały pojawiające się na wyjściu pamięci pierwszej grupy

190