img029

29

2.6. Podejmowanie decyzji

Innymi słowy, podejmowana jest decyzja o przynależności obiektu d 6 D opisywanego wektorem cech x 6 D do tej klasy i 6 /, dla której wartość funkcji przynależności C‘(x) jest maksymalna. Decyzję neutralną i₀ można przy tym podejmować w następujących przypadkach (do wyboru przez projektanta algorytmu):

1. Gdy stopień dominacji funkcji przynależności C^(x) maksymalnej (co do bieżącej wartości w punkcie x) nad kolejną następną co do wartości funkcją przynależności C*'(x) jest zbyt maty (mniejszy od założonej wartości c)

Vner [C"(x) < C“(x)] A 3„_e, [C^i) - C”(x) < s].    (13)

2. Gdy wartość dominującej funkcji przynależności C‘‘(x) jest za mała (mniejsza od założonej wartości progowej e)

V,₆' (CU) < C"(x)l A C“(x) < e.    (14)

3. Gdy stosunek wartości dominującej funkcji przynależności C^m(x) do sumy wszystkich wartości funkcji przynależności C‘^/(x) nie wskazuje na to, że dominacja ma charakter zdecydowany i jednoznaczny

1

1 + w

(15)

V,€< [C”(x) < C“(x)} A -i-M- <

E C“(x)

t/=i

W przypadkach zdefiniowanych wzorami (13), (14), (15), rozpoznanie klasy fi uważamy za słabo udokumentowane (wzory (14) i (15)) lub niejednoznaczne (wzór (13)) i powstrzymujemy się od podjęcia decyzji A(d) = fi, przyjmując A(d) = i₀. Oczwyście możliwe jest i inne rozstrzygnięcie, na przykład przy założeniu dopuszczalności rozpoznania A(d) w postaci podzbioru I^d 6 2⁷ możemy przyjąć zasadę, że wskazane będą wszystkie te klasy fi € I, dla których funkcje C^i) są dostatecznie duże (w praktyce większe od pewnej ustalonej wartości e)

(12a)