img123

123

noznaczoa współrzędnych prostokątny oh x, y wgzystkioh punktów poligonowych. Wyrównanie przeprowadzamy notodą przybliżoną, tza. Y/yrćwnujemy najpierw kąty, a następnie przyrosty. Wyrównania ścisłe, równocześnie kątów i przyrostów, nie Jest stosowane w poligonizacji technicznej.

Mcgą zachodzić dwa zasadnicze przypadki obliczamis i wyrównania sieci poligonizacji technicznajr

-    obliczenie i wyrównanie pojedynczych ciągów poligonowych,

-    obliczenie i wyrównanie sieci poligono-wej metodą punktów węzłowych.

W sieci nawiązanej jećnopunkitowo z orientacją lab niezależnej najpierw

wyrównujemy azymuty węzłowe oraz współrzędne punktów węzłowych 1 ciągów pierwszego rzędu pomiędzy punktami węzłowymi, a następnie ciągów drugiego rzędu nawiązanych do ciągów pierwszego rzędu. Ta sama kolejność zasadniczo obowiązuje w -.sieciach nawiązanych wlalopunktowo.

Rozpatrzmy kolejno dwa przypadki obliczenia i wyrównania współrzędnych punktów poligonowych.

2.7.4. Obliczenie ciągów poligonowych

Przy obliczaniu ciągów poligonowych korzystamy :orów podanych w poprzednim podrozdziale. Obliczenia przeprowadzamy cait, by równocześnie zostały spełnione warunki geometryczna w odpowiednich ciągach, przez co uzyskuje się jednoznaczność wyników dzięki nieznacznemu poprawieniu obserwacji. Obliczenia przeprowadzamy na specjalnych formularzach, wpisując do nich dane.wejściowe, obliczenia pośrednie oraz wyniki końcowe.

Przy zapisie danych chętnie korzysta się ze szkiców sieci poligonowej wpisując z nich kolejność ciągów i punktów. Przebieg obliczeń jest nieco odmienny w ciągu zamkniętym niż w ciągach otwartych niezależnych i nawiązanych.

2.7.4.1, Obliczenie' poligonu 'zamkniętego

Przebieg cbliczań przeprowadzimy na podstawie saznuczorych wartości ua ryaunku 120, wyjaśniając dodatkowo, że tok obliczeń ule ulegnie zasadniczej zalanie, gdy ciąg będzie niezależny bądź dowiązany do obowiązującego układu współrzędnych. Według oznaczeń rysunku 120 ciąg będzie dowiązany, gdy znamy azymut cr^. oraz współrzędne punktu 1, lub dowiązany, gdy cc_Q ora2 współrzędne punktu 1 przyjmujomy >7 spcsćb dowolny. Zaznacza się tu, żo p?/-ślowe rozwinięcie ciągu zamkniętego do ciągu zbliżonego dó prostolirdowe-gn <rys. 155) pozwala aą wykorzystanie tego samego toku obliczeń. T, figurach zamkniętych przy znanych wartościach kątów załamania określona jost teoretyczna wartość ‘juiiy, kątów wioloboku. Do niej porównujemy wartość praktyczną tej suwy uzyskanej z pomiaru kątów. Różnica między tymi sumowi tworzy odchyłkę kątc^ą wynikającą z niedokładności naszych zmysłów i r.a-