img222

Mtiafom i haika łt wspomaganiu roztsoju,izucka u utleku pn/d&kolnym

Metoda C. Ort Ta - Jej Mota pblcgu na wzajemnym przenikaniu się zarówno muzyki, jak t ruchu oraz żywego simva. przy czym w konkretnych ćwiczeniach dominuje zwykle jeden z tych elementów, a pozostałe pełnią funkcję towarzyszce;). Zaspokaja potrzebę ruchu w formie dobranej prze/ samo dziecko, duje okazję do rozładowania napięć emocjonalnych oraz Ich odreagowaniu. Dziecko tworze spontanicznie, odczuwając potrzebę: śpiewania. naśladowania i ruchów, gestów, czyjegoś zachowania), układania różnych historyjek i kompozycji. Celem metody jest wyrobienie u dzieci nawyku sa-moekspresji i rozwijania twórczych inwencji. Ćwiczenia l zabawy dają możliwość rozwijania zdolności oraz wyrównywania braków rozwojowych dziecka.

Metoda opowieści ruchowej — odtwarzanie ruchów według pomysłowości dzieci lub treści opowiadania wymyślonego przez nauczyciela (bez jego pokazu). Tekst opowieści tworzy zamkniętą fabułę, która prowokuje dziecko do wykonywaniu określonych ruchów. Dzieci, w czuw ając się w atmosferę opowieści, utożsamiają się z osobami, zwierzętami, przedmiotami i różnymi zjawiskami.

Do ćwiczeń rozwijających myślenie twórcze zaliczamy:

-    analogię prostą - zasadza się na szukaniu podobieństw w zakresie relacji struktur i innych danych między dwoma zjawiskami, np. „Łąka jest... bo...";

-    analogię personalną polega na „wezuwaniu się" w określony problem:

-    listę atrybutów - rozwija zdolność abstrahowania, polega na wyróżnianiu w szystkich cech badanego obiektu, począwszy od cech koniecznych i dc-finiującyclt. aż po niekonieczne, przypadkowe, zbędne: przedmiotem ćwiczenia może bve jakikolw iek obiekt fizyczny, np.: „Piłka jest...";

-    burzę mózgów - jest to technika grupowego rozwiązywania problemów, stosowana w celu pobudzeniu lub ułatwienia procesu twórczego myślenia: uczestnicy starają się wymyślić wszelkie możliwe sposoby rozw iązania danego problemu, a dopiero potem przystępują do ich oceny i wybierają jeden z nich:

-    „co by było, gdyby..." - technika stymulująca zdolność rozumowania dedukcyjnego, polegająca na wyszukiwaniu odległych konsekwencji pewnego z góry założonego stanu rzeczy, np. „Co by było. gdyby zwierzęta mówiły ludzkim głosem?":