img327

96

gdzie g - pr ześpieszenie ziemskie równe 9,81 m/sek .

Po zniszczeniu próbki reszta energii kinetycznej młota zamienia się na energię potencjalną. Energia potencjalna młota w położeniu 1 wynosi

gdzie G_r - ciężar wahadła młota, zaś w położeniu 2

^L2 = V^h' *

Energia zużyta na zniszczenie próbki wynosi więc Ł_u = ^Li - ^L2 = ^gr 0* - h' ) [kGin] .

Ze schematu wynika, że

h = R + a = R + R cos (180 -a) = R (1 - cosec.) ; •

h = R (i - c os JS ) .

Ostatecznie

L_u = ^gh (h - h‘) = G_r*R (cos/3- cosa) £kGm] .

‘    •:    X

Zaś największa prędkość młota

V = V² gh = V² g (1 - coset) [m/sek] .

Rozróżnia się trzy charakterystyczne rodzaje złomów (rys.

62):

a.    Złom rozdzielczy - próbka została zgięta. Pęknięcie nastąpiło po przekroczeniu granicy plastyczności, tj. już po znacznym odkształceniu trwałym.

b.    Złom kruchy - próbka pękła, nie wykazując widocznego odkształcenia plastycznego.

c.    Złom z rozwarstwieniem - wska zu-jąey na duży stopień anizotropowośc i materiału spowodowany

G