IMG1

128 Metody fizjoterapeutyczne

Na dane pac jenta składają się:

•    HńwiW: np. związki między początkiem dolegliwości a ich formą.

•    Bajanie: ustalić związki poszczególnych wyników z dolegliwościami.

•    Zmiany: dlaczego objawy zmieniają się po stosowaniu poszczególnych technik.

•    Inne formy leczenia: w zależności od potrzeby wypróbować i zastosować inne for-my leczenia.

•    Wynik leczenia: zaakceptować wynik nieoptymalny albo kontynuować zabiegi, i

Ocena w czasie pierwszego badania

Uzyskane informacje porównać. Ocenić następujące dane:

•    Diagnoza, okres poprzedzający.

•    Niedyspozycja pacjenta z powodu dolegliwości (objawy).

•    Reakcje (ból, opór, mchy obronne) podczas mchów kontrolnych.

W czasie leczenia

Ocenić stosowane techniki (czy osiągnięto pożądane efekty? dlaczego nie?) -> przed

rozpoczęciem zabiegów ustalić, jakie mają być osiągnięte cele ew. zmiany.

•    Przed rozpoczęciem zabiegów porównać wyniki (skuteczność poprzednich zabiegów).

•    Porównać wyniki w czasie stosowania danych technik zabiegowych (pogorszenie J lub złagodzenie np. bólu).

•    Porównać wyniki między wykonaniem poszczególnych zabiegów (bezpośrednie działanie poszczególnych technik zabiegowych).

•    Porównać wyniki po zakończeniu zabiegów (skuteczność całości zabiegów).

Ocena skuteczności zabiegów

•    W ciągu 24 h (oświadczenie pacjenta o poprawie lub pogorszeniu w pewnym okresie).

•    Po 3 lub 4 zabiegach (ogólna ocena skuteczności zabiegów w dłuższym czasie).

•    Stwierdzić, czy skuteczność zabiegów uległa stagnacji lub spowolnieniu (przyczyny).

•    Po przerwie w zabiegach, aby ustalić punkt wyjścia dalszego leczenia.

•    Po przerwaniu zabiegów w celu ustalenia, czy proces poprawy jest samoistny, czy nastąpił wskutek stosowanych zabiegów.

•    Po zakończeniu leczenia: prognozy i profilaktyka na podstawie stosowanych zabiegów.

Ocenę skuteczności stosowanych zabiegów wykorzystać przy stawianiu diagnozy.

Ocena analityczna

Ocenę tę przeprowadza się w czasie prowadzenia zabiegów oraz po ich zakończeniu Ocena analityczna pozwala na ustalenie związku między przyczyną a skutkiem, np. zastosowanie odpowiednich technik przy aktualnych zabiegach, uwzględniając efektywne wykorzystanie ich wyników przy następnych zabiegach.

• W ogólnym przebiegu leczenia uwzględnić skuteczność stosowanych zabiegów (usunięcie zaburzeń nastąpiło spontanicznie i/lub wskutek zabiegów).

, Po ogólnym leczeniu ustalić i ocenić przyszłe formy zabiegów oraz. oszacować ew. nawroty.

| Ciągła ocena analityczna jest podstawą metody Maitlanda. Wskazania/przeciwwskazania

Metoda Maitlanda potwierdziła się szczególnie w ortopedii. Wskazania zależą od sposobu przeprowadzania zabiegów.

Ogólne przeciwwskazania przy uruchamianiu stawów

Stawy dotknięte w następujących okolicach:

. Kręgosłup: zesp. ucisku w rdzeniu kręgowym i zesp. końskiego ogona.

• Bóle stawów (psychosomatyczne lub o nieustalonej etiologii).

. Nowotwory (złośliwe).

. Procesy chorobowe i zapalne, np. reumatyczne zap. stawów, czynna eh. Bcchtcrc-wa, zap. szpiku kostnego itp.

. Osteoporoza oraz świeże złamania.

Literatura

Mailland. G.D.: Manipulalion Jerperipheren Celenke. Springer Verlag. Berlin 1988.

Maitland, G.D.: Manipulalion Jer Wirbelsdule. Springer Yerlag, Berlin 1994.

2.3.14 Metoda MeKenziego

Peter Appenroth

Opracowany przez R. MeKenziego program badań i leczenia dotyczy głównie pacjentów z dolegliwościami odcinka lędźwiowego kręgosłupa, a takie odcinka szyjnego i piersiowego. Metoda ta jest stosowana w USA, Nowej Zelandii, Europie Północnej, a od kilku lat także w Niemczech.

McKcnzie zdefiniował różne zespoły, których przyczyną mogą być stany bólowe oraz ograniczenia ruchowe układu ruchu i postawy. Stosownie do tego dzieli się pacjentów wg opracowanego przez niego schematu na jedną lub kilka niżej opisanych kategorii.

Zespół postawy

Są to deformacje mechaniczne (np. nadmierne rozciąganie) pewnych struktur aparatu podporowego pod wpływem dłuższego obciążenia, charakteryzujące się przerywanym, zależnym od postawy bólem.

Zespół upośledzonej czynności

Są to ograniczenia ruchu, spowodowane skróceniem w wyniku dostosowania się struktur. Mechanizm jest taki sam jak w zespole postawy, z tą różnicą, że bóle są wynikiem rozciągania skróconych albo nieprawidłowych tkanek i zwiększają się głównie pod koniec normalnego ruchu.