IMG35

nlają się zimą w burze. Wiosna jest najpiękniejszą porą roku, lato zaś — bezchmurne i gorące; wysychają rzeki, a powietrze staje się przejrzyste. Niełatwo było starożytnym utrzymać wilgoć w glebie, choć lasów było więcej a powietrze bardziej nawilgocone. Uprawa zbóż była utrudniona,, dlatego pszenica i jęczmień wcześnie poczęły ustępować winnej latorośli i oliwkom. Drzewa owocowe, gaje oliwek i platanów stały się nieodłącznym elementem krajobrazu greckiego.

Bogactw naturalnych było w Grecji niewiele. Zasobne złoża kruszców, złotą i srebra znajdowały się na granicy tracko-macedońskiej, w górach Pangajon, a więc poza obrębem Grecji właściwej, na wyspach Tazos i Sifnos. J^opąlnie w Laurion w Attycę dostarcząłyj»rebra. Na Eubei i w Lakonii wydobywano miedź i żelazo, Ponadto w wielu miejscach, zwłaszcza w Attyce i na wyspach Ńaksos i Paros występował marmur, podstawowe tworzywo rzeźbiarzy i architektów greckich. Największym jednak bogactwem kraju była glinka, dzięki której Grecja zasłynęła w całym świecie ze wspaniałej ceramiki.

Położenie Grecji w węzłowym punkcie Morza Śródziemnego, na skrzyżowaniu szlaków z zachodu na wschód i poprzez cieśniny — na Morze Czarne, stwarzało jej uprzywilejowaną pozycję w strefie śródziemnomorskiej. Mnogość wysp dawała poczucie bezpieczeństwa żeglugi w pobliżu lądu. Wiele jednak państw greckich, często z braku dogodnych portów, nie weszło do aktywnej wymiany gospodarczej i kulturalnej z innymi regionami Morza Śródziemnego.

/m/ecfc?

rmctro-rii 'Cc k