IMG 74 (2)

TnadntMfri pmwowwww wawWw dwlefciyrmyrh ijawrt«jy« »ty w umowwrtt 55

_{wtento su}g«-n«|4i c pncnHic nłłfchcccnU i nieporadności. Wykazywały takie «nvł' i>< |« do postrzegania stawianych przed nimi zadań szkolnych jako na-nwonvdi autorytarnie z góty.

/jaU żuom i zgodne ze stanowiskiem I. L. Zlmmcrmana i G. N. Allebran-da 11965] łiwkrriaooo u wielu innych badaczy. W. Black [1974] porównał odpowiednio dobrane grupy: normalnie i z opóźnieniem czytających dzieci Dzieci woJnk-j czytające otrzymywały niższe i bardziej negatywne wyniki w zakresie koncepcji siebie. Ponadto w obu grupach wystąpiły istotne statystycznie ujemne korelacje pomiędzy koncepcją siebie a takimi zmiennymi jak wiek. klasa ora/ poziom zdolności czytania. Starsi uczniowie dyslektyczni postrzegali siebie bardziej negatywnie niż młodsi. Badani wykazywali tendencję do określania swojej osobistej wartości oraz poziomu zaradności w odniesieniu do postępów w nauce.

M Margali! i I. Zak (1984) dokonali porównania dzieci normalnych i dyslektycznych pod względem koncepcji siebie i poziomu lęku. Dzieci i dyslefcsja cec howały się bardziej „odroczonym" łękiem (tj. lękiem w odniesieniu do zdarzeó, nad którymi nie miały kontroli) niż dzieci normalne. Nie stwierdzono różnic między analizowanymi grupami pod względem lęku związanego z poziomem własnych zdolności, jakkolwiek dzieci dyslektyczne miały niższe wyniki w odniesieniu do koncepcji siebie oraz wykazywały tendencję do większego nasilenia poczucia niezadowolenia z siebie.

I* Winne. M. Woodląnds ora/ B. Wong [1982] porównali koncepcję siebie w grupach uczniów wybitnie zdolnych, normalnych oraz dyslektycznych; grupy dobrano na podstawie testów słownikowych i testów czytania oraz opierając się na opiniach nauczycieli. Wyniki badań ujawniły, że uczniowie dyslektyczni w mniejszym stopniu doceniali swoje zdolności intelektualne i dydaktyczne niż d/ieci normalne i wybitnie zdolne. Badani dyslektycy uzyskali jednak wyższe wyniki niż uczniowie wybitnie zdolni w takich sferach „ja" jak sprawność fizyczna i relac je interpersonalne.

Podobne wyniki uzyskali W. Chovan i E. Morrison [1984], którzy poddali badaniom porównawczym (dyslektyków, uczniów normalnych oraz mających wysokie osiągnięcia szkolne) w zakresie sześciu czynników Inwentarza Koncepcji „ja". Zauważyli oni, że dzieci dyslektyczne miały istotnie ni/Kze i mniej pozytywne wyniki w odniesieniu do dwóch czynników koncepcji „ja", tj. zachowania i poziomu intelektualno-dydaktycznego. Jednak, biorąc pod uwagę czynniki uwzględniające: wygląd zewnętrzny, lęk, popularność i poczucie szczęścia nie było znaczących różnic między badanymi grupami.

Akademicka koncepcja siebie i aspiracje uczniów dyslektycznych zostały także poddam- eksploracji przez B. Hiebcrta, B. Wonga i M. Huntera