l5

I#2 LOKBOUn WYBÓR PISM

rego głowę ginln⁶ spraw i zabaw opiera się A3e często choć mu się stół zaprzątnie, nie zaprzątnie mu się głowa bynnmniej, która i nawięcej robiąc może nakłonić i do uciech kiedy zechce, bez uszczerbku spraw, u to pochodzi z Ittcnoścl i przytomności umysłu na wszelką stronę gotowego ^T“ — Potym obróciwszy się ku skryptom rzecze znowu: — „Owo zda mi się, że respons na owę instrukcyją, co w ostatniej Rudzie była czytana. Dziwna rzecz, że tale prędko przyszedł ten respons".

Odpowie Ewander. — ._TDzis też dopiero doszedł mię przez tę posztę. i jcsaczem go nie dobrze uważyl. ale przeczytajmy go jedno i u ważmy z sobą lepiej". — Począł tedy Ewander czytać go. a Artakses pilno słuchał 1 do każdego niemal punktu przymówił się ¹.

Przeczytawszy wszytko rzekł Artakses: — „Cudów na to rzecz, że ci ludzie nic mogą żadną miarą przestać¹ lego stylu szkolnego, tych makaronizmów niepotrzebnych. Mogłoby się to było półarkuszem wszytko sprawić, co tu ledwo nie pół godziny czytaliśmy ^K’¹.

A Ewander na to: — ,,To rzec2 prawdziwa, że tc style nadęli ni« powinny by mleć ceny między statystami ^M. którzy na sensach, nie na wierszach, mądrość fundują" — „To rzecz prawdziwa — potwierdził Artakses — że ludzie godni nie mieliby takich spampanat'¹ ani pisać, ani mówić. Bo oto widzimy¹ że wszytkic grube narody, co do nas ulbo od wschodu, albo od północy przyjeżdżają, przynoszą ramoty ¹³ nadziane takimi pe-ryjodami'^M. że ledwo ostoją się na papierze. Tylko lego czekać, żeby litery — wziąwszy dusze - albo skakały jeszcze po arkuszu, albo z tym w tykwy ^,ł poszły, co je czyta’*.

—    „To prawda — rzecze Ewander — dobra to br.r-dro refleksyja, żc wszytkle pogańskie narody najdumniej zwykły mówić. Owo słyszemy nieraz listy, co od Porty⁴" przychodzą, albo arabskie, albo perskie. To

i one epitety foremne, podoińeństiwii .*oi niepodobne. Jeśli wpadną ^!T w słońce albo w gw iazdy, to już ledwie w piętnastym wierszu z jasności siq wyciem-nu. •^H; jeśli w ogród, to tam i róże i lilije, i partery ⁿ i cyprysy, i cedry. ledwo nie od palmy aż samego czosnku tej deskrypcyjej nawącbnmy się, jeżeli zaś w przykłady. to tnm i błazen sianie się Ciceronem, i SenekB żołnierzem, ł Aleksander arcykapłanem, : Sardanapalus filozofem, tak będzie własne 1 podobne przyrównanie, ale z laski Bożej przędę u nos nie tak nieważne style³¹. Juz nasz wiek i ludzie dosyć wypolerowali dowcip, ze się tego ustrzec mogą".

—    „Pozwalam nn to — rzecze Artokses — ale przędę siłę jeszcze potrzeba do doskonałości stylu. Nie dosyć to imitować autorów, lepiej być samemu autorem A starsikogo naśladowali? Rozum ich a rozsądek służył lm za autorów. Teraz zaś rozumieją, że ten lepiej mówi, co cytuje autora, choćby lada co mówił, niż ten, co rozsądną a węzłowa tą rzecz powie, a nie cytuje nikogo

" prryyrdy — okresy, zdania.

¹⁶ pójść v> tykicu — xa łby się wodzić.

Porta — radu sułtaAika.

^,f wpadną — zaczną przytaczać.

"* r Jńirioirt clę u.’i/cłcmnłrj — z jasnajd przejdą w dcń.

" partery — grządki: w oryg. błędnic: patery.

trtarnr t podobne — właściwe 1 prawdopodobne. ⁿ nieica±r.e tiy Ic — tu: be/.wartoudowc sposoby pi tania, wyrażania cię.

” itani — tu- Btamżytnl. antyczni plaurse.

1

ymln — mnóstwo, ciżba, nadintur.

Tir u>i:>'Ucą Stronę — do wszelkich spraw, zajęć.

’ przymówił stę — dołączy! swoje uwagi.

' prrcrtai' — zaprzestać porzucić

’¹ Juz na długo przed Konarskim występuje tu autor przeciw pustej relorycznoicł i makaronizmom

" statwitu — mspt stanu, zajmujący się czynnie polityką. ^u ipampanato (z włos.) — bcztrciciown, pyszałkowata p.ndn¹

ntna

¹¹ ramota — pisanina (w znaczeniu lekceważącym).