LD4 jpeg

Ryc. 67. Schemat przedstawiający zmiany morfologiczne w przebiegu mezangiokapilarnego KZ.N: I — typ ze złogami podśródbłonkowyrni; IT typ z gęstymi złogami wewnątrz, błony podstawnej; III — typ ze złogami podśródbłonkowyrni i podnabłonkowymi. 1 —elektronowo gęste podśródbłonkowe depozyty; 2 — przekrój wypustki mezangiurn przemieszczonej do przestrzeni podśródbłonkowej (interpozycja mezangiurn); 3 warstwa o gęstości elektronowej zbliżonej do gęstości właściwej błony podstawnej, zachowująca ciągłość z macierzą mezangiurn („zdwojenie" konturu błony podstawnej); 4 — gęste elektronowo złogi wewnątrz błony podstawnej; 5 interpozycja mezangiurn; 6 — gęste elektronowo depozyty podnabłon-kowe; 7 — stopienie wypustek stopowatych podocytów; 8 — rejon mezangiurn ze zwiększeniem liczby komórek i ilości macierzy; 9 — wypustki błony podstawnej (kolce).

Ryc. 68. Mezangiokapilarne KZN. Widoczne zwiększenie liczby komórek mezangiurn z przybytkiem jego macierzy, pogrubienie obwodowych segmentów ścian włośniczek oraz lobulacja pęczka naczyniowego kłębuszka (pow. 400*, barwienie metodą Massona).