Obraz0067

67

W układzie odniesienia obrabiarki składowe siły skrawania są równoległe do osi obrabiarki: Z - oś przedmiotu toczonego, X - oś normalna do osi przedmiotu skierowana do operatora, Y - oś skierowana do podłoża. Składowe siły całkowitej F w tym układzie oznacza się indeksami osi, np. F_Xm, F_Xw dla osi X (indeks „m” oznacza oddziaływanie na elementy obrabiarki, indeks „w” zaś - na elementy przedmiotu).

W układzie odniesienia narzędzia (rys. 4.18) składowe siły całkowitej oznacza się zwykle indeksem odpowiadającym rozpatrywanemu ruchowi: c - dla kierunku ruchu głównego, f - dla kierunku ruchu posuwowego, p - dla kierunku ruchu prostopadłego do płaszczyzny P_fe, w której leży wektor posuwu f i wektor ruchu głównego v_c. Składowe siły całkowitej mają następujące nazwy: F_c - siła skrawania,

F_f- siła posuwowa,

F_p - siła odporowa,

F_a - siła czynna,

F_d - siła poprzeczna,

F_e - siła skrawania robocza (rys. 4.19).

Rys. 4.19. Rozkład siły w płaszczyźnie roboczej P_fe

4.3.3. Całkowita siła skrawania

Znając składowe siły skrawania, oblicza się siłę całkowitą F jako sumę geometryczną w układzie kartezjańskim, tj. według wzoru:

(4.16)