Obraz0095

95

b)

Rys. 5.4. Nożyce gilotynowe: a) stołowe, b) mechaniczne

5.2. Cięcie maszynowe

Cięcie maszynowe można podzielić na następujące odmiany:

1.    Cięcie piłami, polegające na skrawaniu materiału przez ostrza piły.

2.    Cięcie ścierne, będące odmianą szlifowania wgłębnego, a polegające na przecinaniu materiału wąską tarczą ścierną. Do przecinania materiałów twardych stosowane są tu tarcze diamentowe.

3.    Cięcie cierne, polegające na nagrzaniu do wysokiej temperatury, a następnie odrywaniu cząstek ciętego materiału przez szybko wirującą tarczę stalową. Materiał ciernej tarczy stalowej nagrzewa się znacznie wolniej, gdyż jego cząstki tylko przez krótki okres znajdują się w strefie tarcia.

4.    Cięcie elektrochemiczne, w którym przedmiot obrabiany podłączony jest do dodatniego bieguna źródła prądu stałego, a ściernica o spoiwie przewodzącym prąd elektryczny podłączona jest do ujemnego bieguna źródła prądu stałego. Do strefy styku materiału obrabianego z ziarnami ściernymi ściernicy doprowadzany jest strumień odpowiednio dobranego elektrolitu. Cięcie odbywa się dzięki dwu jednocześnie zachodzącym zjawiskom:

-    elektrochemicznemu roztwarzaniu materiału obrabianego,

-    usuwaniu produktów reakcji elektrochemicznych przez ziarna ścierne obracającej się ściernicy oraz przepływający elektrolit.

Najstarszą i najczęściej dotychczas stosowaną odmianą jest cięcie piłami. Do wad tej odmiany zalicza się:

-    stosunkowo małą wydajność obróbki,

-    niezbyt dobrą gładkość powierzchni obrobionej,

-    szybkie tępienie ostrzy narzędzi oraz duży koszt ich ostrzenia,

-    trudności w przecinaniu materiałów o dużej twardości.

ta