Obraz0150

150

Ze względu na położenie przeciągacza względem przedmiotu obrabianego rozróżniamy przeciąganie wewnętrzne i zewnętrzne (rys. 9.3 i 9.4). Biorąc pod uwagę kształt przeciąganych otworów, rozróżniamy:

-    przeciąganie otworów typowych: kołowych, wielorowkowych, wielo-kątnych,

-    przeciąganie otworów o zarysach złożonych.

Rys. 9.3. Przykłady otworów obrabianych przeciąganiem

d)

Rys. 9.4. Przykłady powierzchni obrabianych przeciąganiem zewnętrznym. (kreskowaniem skrzyżowanym, oznaczono naddatek na obróbkę); ą_c - naddatek na obróbkę, q_z - naddatek skrawany ostrzami zgrubnymi, q_w - naddatek skrawany ostrzami wykańczającymi, A’ - powierzchnia półfabrykatu, A₀ - powierzchnia gotowego wyrobu

9.1.1. Naddatek na obróbkę

W przypadku przeciągania otworów różnych kształtów otwór wstępny jest zazwyczaj wykonany wierceniem, rozwiercaniem zgrubnym lub, gdy po wierceniu występują duże niedokładności, wytaczaniem.

Przy przeciąganiu otworów walcowych średnica otworu wstępnego jest określona wielkością naddatku 2q_c i zależy od dokładności otworu (rys. 9.5a).

Przy przeciąganiu otworów wielorowkowych średnica otworu wstępnego di może być równa średnicy otworu wstępnego d₀ (rys. 9.5b) lub mniejsza od do (rys. 9.5c), a pozostawiony naddatek (zapas) zostanie usunięty podczas szlifo-