P2025494

r

20_Bazy danych || podstawy pracy z bazą danych_ _21

Określenie relacji między tabelami

Po podzieleniu danych na tabele i zdefiniowaniu pól kluczy podstawowych trzeba ustalić sposób poprawnego łączenia powiązanych danych w logiczną całość. W tym celu definiuje się relacje między tabelami. W zależności od sytuacji stosuje się jeden z trzech rodzajów relacji.

Relacja wiele-do-wielu

Relacja wiele-do-wielu w rzeczywistości składa się z dwóch relacji jeden-do-wielu z trzecią tabelą nazywaną tabelą łącza. W przykładzie pokazanym na rysunku poniżej (patrz rysunek 10) w jednym zamówieniu może być wiele produktów, a każdy produkt może pojawić się w wielu zamówieniach.

IjRrołłlu	I “\a		co 1	.....ćEBi
		BpmMln lok płatność Janspcrt		Itomómenu IDtterta DpwcMofca

Rysunek 10. Przykład relacji wiclc-do-wielu

Relacja jeden-do-jednego

jest Udoskonalenie projektu

Po zaprojektowaniu tabel, pól i łączących je relacji przychodzi czas na sprawdzenie projektu i wykrycie ewentualnych usterek. W tym celu trzeba utworzyć tabele, zdefiniować relacje i wprowadzić do każdej tabeli kilka rekordów danych. Następnie należy sprawdzić, czy za pomocą bazy danych uzyskuje się odpowiedzi na stawiane pytania oraz utworzyć formularze i raporty, aby zweryfikować, czy przedstawiają te dane. których oczekujemy. Wszystkie niepotrzebne powtórzenia danych należy usunąć

Program Access jest wyposażony w dwa narzędzia, które pomagają udoskonalić projekt bazy danych. Kreator analizatora tabel sprawdza pojedyncze tabele, ewentualnie proponuje nową strukturę tabeli, a jeśli to jest wskazane, zamienia tabelę na kilka odrębnych tabel połączonych relacjami. Analizę tabel uruchamia się za pomocą menu Narzędzia/Analizuj/Tabela. Z kolei Analizator wydajności (Narzędzia/Anali-zuj/Wydajność) przeprowadza analizę całej bazy danych, a następnie formułuje zalecenia i propozycje dotyczące ulepszeń oraz wprowadza je na życzenie użytkownika.

W relacji jeden-do-jednego każdy rekord w jednej tabeli może mieć tylko jeden odpowiadający mu rekord w drugiej tabeli, i odwrotnie: każdemu rekordowi w drugiej tabeli odpowiada tylko jeden w pierwszej tabeli. Relacji jeden-do-jednego można używać do podziału tabeli z wieloma polami lub do oddzieleniu części tabeli zt względów bezpieczeństwa, bądź do przechowania informacji odnoszącej się tylko do podzbioru tabeli głównej. Przykład relacji jeden-do-jednego pokazuje rysunek 8. Pojedynczemu pracownikowi odpowiada jeden etat, a na pojedynczym etacie zatrudniony jeden pracownik.

KtraOMto "
**	JlDstanottfsto
nazwisko	jdata
data	' Jpteca
■epcowott
kod
miasto
uka

Rysunek 8. Przykład relacji jeden-do-jednego Relacja jeden-do-wielu

Relacja jeden-do-wielu jest najbardziej powszechnym typem relacji. W takiej relacji rekord w jednej tabeli może mieć wiele odpowiadających mu rekordów w drugiej tabeli, ale każdy rekord w drugiej tabeli ma tylko jeden odpowiadający mu rekord Wprowadzenie danych i utworzenie innych obiektów bazy danych w pierwszej tabeli. Na przykład w tabeli zawierającej rodzaje stanowisk w firmie na- Kiedy okaże się, że struktura tabel oraz projekt bazy danych spełnia opisane pozwą stanowiska występuje tylko raz, ale na danym stanowisku może być zatrudnio-wyżej kryteria, można wprowadzić wszystkie dane do tabel i tworzyć pozostałe nych kilka osób (patrz tysunek 9).    obiekty: kwerendy, formularze, raporty, a jeśli zachodzi taka potrzeba - również ma

na i moduły.

Rysunek 9. Przykład relacji jeden-do-wielu

Różne kształty wskaźnika myszy

We współczesnych programach komputerowych wiele czynności wykonuje się u pomocą myszy, klawiatura zaś wspomaga jedynie działania wykonywane myszą i optymalizuje techniki pracy w środowisku aplikacji Z tego względu podczas pracy