P5281008

- wypracowywał* u^fpM)A    tpf/ętu bihliotcrnwfo i w#o»<6w

dntliM btHioM7ii)rh<

—    oirrłlfnif wdttch norm doł\c/ąs>sh wnętrz btWioCranydi (normy ml-fotnoici. (rmpfrjlury. oinidlnu. upvc/cna ilp). |)V róaaid ulnra w MkmK kh funkcjonalności. c*lct>Vi i bapeCKotln.

—    określenie mierników liuawajBu hibłtolrk.

—    określenie *vfftkh możliwości 7miow«niuj • bibliotece nowych fMjtiy techniki Bjdmia wu>/j luraj z jednej strony ustalić stopień usprawnieni* pracy bibliotecznej. z drugiej strons — ekonomiczny bilans wprowadzeniu mechanizacji i umonuiyzucji.

Powyższy przegląd pól badawczych nauki o bibliotece wskazuje na zróżnicowany I szeroki /akie* jej zainteresowań, co t kolei skłania bihliotekoznawców do sięgania po równic zróżnicowane metody badawcze. Metody badawcze muszą być zawsze przystosowane do pr/edntintu badań, t/n własności przedmiotu wyznaczają użyci* odpow icdnicli itwUid". Wychodząc od biblioteki Jako przedmiotu badań, inaczej musi się Ki dać jej zbiory, iuac/c) człowieka Ic/ytclnika, użytkowniku informacji, pracownika). inaczej procesy biblioteczne, inaczej cale zaplecze, w którym biblioteka wykonuje swoje funkcje.

Zagadnienie metod stanowi jeden i podstawowych problemów nauki. Dtwniej istniała utarta tradycja, według której każda nowo powstująca dyscyplina oceniana była przede wszystkim z punktu widzeniu posiadania własnej metody badawczej, sprawdzonej przez osiągane dzięki niej wyniki. Dzisiaj tradycja ta zanika głównie wskutek zazębianiu się pól badawczych poszczególnych nauk i powstawania nowych gałęzi wedzs ni pograniczu różnych dyscyplin. W stosunku do bibliotekoznawstwa stosuj, się jednak często dawne kryteria oceny zarzucając mu. że nic posiada szczególnej dla siebie meh dy Kidań i fakt ten traktuje się jako dowód, iż nie dorosło ono jeszcze do rangi samodzielnej nauki.

Sadzić należy, że bibliotekoznawstwo re względu iu niejednorodną istotę swego przedmiotu nic tylko w okresie krystalitówauia swojej teorii, ak zawsze będzie musiało sięgrć po metody badawcze innych nauk. ponieważ w ten sposób jedynie będzie w stanic ujawnić wszystkie prawidłowości złożonego organizmu bibliotecznego. Nic znaczy to. aby mc wypracowywało ono jednocześnie własnych technik c/> metod bzdań. są bowiem wśród metod księgo/nawc/ydi takie, któec w dużej mierze wyodrębnione zostały w micie opracowywania księgozbiorów bibliotecznych.

Bibliotekoznawstwo jest typową nauką kompleksową, powiązaną a widoma innymi dziedzinami wiedzy, głównie z lenną kultury, księgoziuwslwcm. naukoznaw-stw. m. bibliografią, informacją naukową, socjologią, pedagogiką, psychologią, naw-kq o organizacji i zarządzaniu, historią i innymi. Trudno na obecnym etapie ustaW. w jakim stopnia bibliotekoznawstwu /wrębu się i wymienionymi dziedzinami, z całą pewnością stwierdzić jednak można, że winno ono korzystać twótcaoze wszystkich metod badawczych właściwych dla tych nauk. Twórczo - un. wybierać te metody, które istotnie mogą przyczynić się do rozszerzenia wtedzy o bibliotece

* i."pi«tari Ot*m BKtodabUa prac/ mdo-ęf. Wtoebw IW.