S6009492

podział za względu na sposób generowania lali oraz Ao*ć emitowanej energii.

v terapia zogniskowaną falą - ESWT (extracorporeal energy shock-wave therapy)

♦    terapia falą rozchodzącą sie promieniście - RSWT (radial energy shock-wave therapy)

♦    terapia

80.    Działanie biologiczne fali uderzeniowe]

♦    wzrost przepływu krwi

♦    niszczenie błon komórkowych

♦    selektywna dysfunkcja obwodowych włókien nerwowych mielinowych <• uszkodzenie włókien czuciowych z uwolnieniem neuropeptydów

♦    tworzenie nowych naczyń krwionośnych

♦    zwiększenie syntezy tlenku azotu w śródblonku

♦    wzrost czynnika wzrostu śródbłonka naczyniowego

♦    działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne, stymulacja regeneracji tkanek miękkich

81.    Wskazania do fali uderzeniowej

♦    leczenie trudno gojących się ran

♦    entezopalie - łokieć tenisisty

♦    zmiany przedążeniowo-zwyrodnieniowe więzadła rzepki - kolano skoczka

♦    zapalenie powięzi podeszwowej - ostroga piętowa

♦    zwapnienie około barkowe - uszkodzenie stożka rotatorów

♦    trudno gojące się załamania

♦    rwa barkowa i kulszowa

82.    Terapeutyczne zastosowanie prądu

Stymulacja za pomocą prądu elektrycznego stosowana jest do badania i leczenia tkanki nerwowej i mięśniowej.

Podstawowe efekty uzyskiwane w tkankach podczas działania energii elektrycznej obejmują zmiany chemiczne, pobudzenie skurczu mięśnia i zmianę percepcji bólu. grzanie tkanek przez działanie prądu wysokiej częstotliwości (zmiany są na tyle szybkie, że tkanka pobudliwa nie jest w stanie zareagować na nie).

Terapia prądem elektrycznym pobudza zdrowienie przez wykorzystanie skutków bioelektrycznych.

83.    Pojęcie Woełektrycznoścl

Bioelektryczność - czynność elektryczna komórek u organizmów żywych Czynność ta jest odpowiedzialna za pobudferość komórek nerwowych I mięśniowych a ta z kolei za przekazywanie informacji.

Ciało ludzkie jest bogatym źródłem bioelektrycznośd zawierającym różne źródła i typ elektrycznych potencjałów. Można wyróżnić co najmniej trzy źródła elektrycznego potencjału: potencjał membranowy (błony komórkowej), potencjał uszkodzenia, potencjał związany z obciążeniem.

84.    Pobudliwość elektryczna tkanek

Prąd w tkankach płynie najkrótszą drogą o najmniejszym opor2e, w skórze są to ujScia gruczołów potowych i łojowych, zaś głętee) płynie w przestrzeniach komórkowych oraz wzdłuż naczyń krwionośnych, limfatycznych i nerwów. Przewodnictwo elektryczne tkanek zależy od zawartości wody i stężenia w niej elektrolitów. Jest tym większe, im więcej jest jonów w tkance.

tkaniu pobudłrwe: komórki nerwowe wszystkich typów, aksony nerwów wszystkich typów, włókna ruchowe, autonomiczne włókna nerwowe, włókna mięśnia sercowego, komórki organów wewnętrznych jamy brzusznej, komórki produkująca wydzieliny gruczołów, mięśnie, dobre przewodnictwo wykazują, także: krew. mocz. fcmta. płyn mózgowo rdzeniowy * tkanki niepobudiiwe: kości, chrząstka, tkanka kolagenowa, ścięgna, więzadła źle przewodzi prąd także tkanka tłuszczowa, prądu elektrycznego nie przewodzi natomiast warstwa rogowa skóry, paznokcie włosy Podczas stymulacji tkanki pobudliwej zwykle obserwowana jest reakcja pacjenta, reakcja te może być czuciowa, ruchowa, wydziełnicza łub gruczołowa Reakcja czuciowa tkanki pobudhwcj zależy od różnych czynników związanych z charakterystyką bodźca elektrycznego. Jako pierwsze reagują włókna czuciowe, następnie ruchowe, na końcu natomiast włókna bólowa.

85. Cechy impulsu elektrycznego

*    kształt impulsu

•    polaryzacja

« kierunek przepływu

86. Czynniki warunkujące reakcje tkanek na prąd • natężenie v czas trwania impulsu « częstotliwość

Strona | 16