skanuj0002

•    Wkłucie wykonuje się prostopadle do powierzchni kości, na której leży pole p.s. i tylko w miejscach gdzie możliwy był kontakt igły z kością,

•    Należy omijać okolice przebiegu struktur nerwowych, naczyniowych, pochewek ścięgien.

•    Podczas zabiegu terapeuta utrzymuje stały kontakt z chorym i w zależności od jego odczuć i tolerancji bólu, dotyka średnio od 3-10 razy dane pole p.s. z jednego wkłucia

igły-

•    Po każdym zabiegu terapeuta zapisuje reakcje chorego.

•    Zabieg ten powinien być traktowany tylko jako wspomagający terapię podstawową.

•    Igłoterapia wywołuje reakcje pozabiegowe, które bywają indywidualnie różne. Są jednak fizjologiczne i mijają bez śladu. Czasem stają się jednak bardzo uciążliwe, a nawet mogą wywoływać lęk.

•    Cały zabieg wykonywany jest z jednego wkłucia, przesuwalność skóry wystarcza do spenetrowania nawet największego pola p.s.

•    Ze względów bezpieczeństwa długość igły powinna być tak dobrana, aby osiągnięcie oporu o kość nie była związana z koniecznością zagłębiania jej aż po nasadę (w przypadku złamania się igły może pojawić się problem z jej usunięciem).

ZALETY IGŁOTERAPII

•    Zabieg ten posiada bardzo dużą siłę oddziaływania odruchowego na punkty spustowe, a przez nie na łuk odruchowy w patologii czynnościowej. Skutecznie przerywa ten łuk wnosząc natychmiast korzystne zmiany w stanie chorego.

•    Igłoterapię można stosować w sytuacjach kiedy zabieg ręczny jest niemożliwy do wykonania (np. stan ostry, osteoporoza).

•    Igłoterapię najczęściej wykonuje się jeden raz na to samo pole p.s.

•    Skutecznie uruchamia lub dynamizuje proces terapeutyczny.

•    Zabieg jest krótki (czasem bolesny) — kilkanaście, -kilkadziesiąt sekund.

WADY IGŁOTERAPII

•    Igłoterapia nie jest zabiegiem wystarczającym do zakończenia procesu terapeutycznego.

•    Jest zabiegiem niemiłym, bolesnym i przez niektórych chorych źle tolerowana.

•    Wymaga posiadania przez terapeutę uprawnień do wykonywania iniekcji. Wymaga znajomości zasad wykonywania iniekcji.

2