skanuj0020

238 Ćwiczenia z receptury

T a b e I a 24

Rozpuszczalność niektórych słabych kwasów w zależności od odczynu

		a	pH potrzebne do rozpuszczenia
Substancja	pKa	(rozpuszczalność g/1 wody)	a	2a	1 la	101 a
Barbital	7,9	6,0	6,9	7,9	8,9	-
Cyklobarbital	8,2	0,3	7,2	8,2	9,2	10,2
Fenobarbital	7,3	0,9	6,3	7,3	8,3	9.3
Kwas benzoesowy	4,2	3,0	3,2	4,2	5,2	6,2
Kwas salicylowy	3,0	2,0	2,4	3,2	4.1	5,1
Sulfanilamid	10,6	5,0	9,6	10,6	11,6	-
Teobromina	10,0	0,6	9,0	10,0	11,0	12,0
Teofilina	8,6	5,0	7,6	8,6	9,6	-

Tabela 25

Niezgodności fcnobarbitalu sodowego z bromkiem lub chlorkiem amonowym

Stężenie fenobarbitalu sodowego w roztworze	Dodatki chlorku lub bromku amonowego są
	niezgodne	zgodne
1,0%	zawsze	_
0,5%	2% i wyżej	poniżej 2%
0,3%	5% i wyżej	poniżej 5%
0,2%	_	zawsze
0,1%	-	zawsze

Tabela 26

Niezgodności fenobarbitalu sodowego z fosforanem kodeiny

Stężenie fenobarbitalu sodowego w roztworze	Dawki fosforanu kodeiny są
	niezgodne	zgodne
1,0%	zawsze	_
0,5%	0,3% i wyżej	poniżej 0,3%
0,3%	0,5% i wyżej	poniżej 0,5%
0,2%	-	zawsze
0,1%	-	zawsze

Przykłady:

41. Rp.

Phenobarbitali natrici    1,0

Ammonii bromidi    5,0

Sir. simplicis    10,0

Valerianae trae    5,0

Aquae    ad 100,0

M.f sol.

S.4 razy dziennie łyżeczką 42. Rp.

Phenobarbitali natrici    0,5

Salis Erlenmeyeri    15,0

Aquae    ad 100,0

M.f. sol.

S. 4 razy dziennie łyżeczką po jedzeniu

W celu poprawy niezgodności w receptach 41 i 42 należy zastąpić bromek amonowy obojętnie reagującym bromkiem sodu (obliczając równoważną ilość bromku sodu). Należy zwrócić uwagę na przekroczone dawki maksymalne bromków (wg FP V). W recepcie 42 wytrącanie fenobarbitalu kwasu następuje po ok. 24 godzinach.

43 .Rp.

Natrii bromidi    10,0

Calcii bromidi    5,0

Phenobarbitali natrici    0,3

Ethylmorphini hydrochloridi    0,2

Aquae    ad 200,0

M.f. sol.

S. 3 razy dziennie łyżką stołową

Alkaliczny odczyn mikstury pochodzi od fenobarbitalu sodowego. Zasada etylomorfiny (dioniny) nie wytrąci się jednak przy tych stężeniach. Osad wytrąci się tylko wtedy, gdy fenobarbital i etylomorfina będą przepisane w dawkach maksymalnych.

Roztwory diuretyny (Theobrominum natricum et Natrii salicylas) powodują podobne niezgodności jak fenobarbital sodowy, jednak reagują jeszcze silniej na nieznaczne zakwaszenie. Dają zmętnienie lub osad z naparami, odwarami, kwaśnymi wyciągami, syropami i nalewkami. Ponadto diuretyna daje niezgodności charakterystyczne dla salicylanu sodu.

Niezgodności rozwiązujemy zazwyczaj, podając ten lek osobno w postaci proszków, co wymaga porozumienia z lekarzem, np. recepta 44: wytrącenie