skanuj0159

316

316

k"l

Suma ta w postaci zespolonej ma postać:

E_v e^ip° =E₀

Rys.|6. Wyliczony ze wzoru (8) rozkład natężenia dla siatek z N-2, AM>, JV=10 szczelinami (zaniedbujemy czynnik dyfrakcyjny)

Natężenie światła proporcjonalne do kwadratu amplitudy, obserwowane w punkcie P wynosi: _e-^w<» -l^j .["2-(e^Wf+ e~^Wf)l ; e^X9-\) °L 2-(e^ifl> +e-ⁱ⁹'XJ'

ale:

e ^Wf _{+ e}-m _{= 2 CQS} N(p > e«f _{+ g}-._{f = 2 cos} p _>

mamy więc:

, ni p 21 ~ cos N<p _ 2 sin²(Afy>/2)

i ~ £_w -CO -

1 - cos p

sin^J(p/2)

Natężenie światła na ekranie / « £_w² zależy zatem od oscylacji funkcji pu:

I ^ ( sin AT? V

/₀ [ sin/? J '

gdzie p =(p/2=ndsma /X, /₀= £₀². Wykres tej funkcji przedstawiono rys.6 dla układów szczelin z N - 2, N — 6, N = 10. Dla JV = 2 otrzymuje wzór (7). Maksimum główne występuje gdy ę = ± 2«7i (ć/sina = wA), a m nima, gdy ę- ± 2nn/N (dńna-nA/N), dla n =1,2,....

Literatura

[1]    D.Halliday, R.Resnick: Fizyka, t.2. PWN, Warszawa 1974.

[2]    F.Kaczmarek: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki dla zaawansowanych. PWN, Warszawa 1982.

liUtliiliiłliiHIiliiiiliiillili