str 084 085

lewą ręką wykonuje saę ruchami w kierunku przeciwnym i na przeciwną nogę.

Ten sposób rzucania stosują tydko leworęczni {mańkuci).

118: Postawa do rzutu w czasie walki musi być dostosowana do terenu, w jakim znajduje się rzucający.

Przybierając jakąkolwiek postawę, rzucający musi pamiętać, aby była ona najwygodniejsza do rautu i możliwie nie narażała go na niebezpieczeństwo.

WSKAZÓWKI DO POPRAWNEGO RZUTU

119.    Granaty należy zasadniczo rzucać lukiem stromym, ponieważ w ten sposób najłatwiej razić cel ukryty za zasłoną i granat nie odtoczy się od celu.

Rzut płaski stosuje się zwykle do celów odkrytych, znajdujących się na dalszoj odległości.

Na poprawne wykonywanie rzutu w nakazanym kierunku wywiera duży wpływ wystawienie prawej nogi do tylu. Odgrywa ona rolę steru. Zbytnie przesunięcie jej w prawo powoduje zboczenie rzutu w lewo i odwrotnie.

120.    Opisane sposoby wykonania rzutów powinny służyć jako wypróbowane i zapewniające dobre wyniki wskazówki rzucania. Przy rzucaniu granatem nie chodzi bynajmniej o zachowanie pewnych przepisów, form, ale o takie wyzyskanie pracy mięśni całego ciała, aby osiągnąć jak najdalszy celny rzut. Należy przeto poprawiać u rzucających zasadniczo tylko te czynności we władaniu granatem ręcznym, które wyraźnie wpływają ujemnie na wskazane wyżej właściwości rzutu albo grożą niebezpieczeństwem rzucającemu i jego otoczeniu. Poza tym należy żołnierzowi pozostawić pewną swobodę w przybieraniu -postaw i wykonywaniu rzutu.

WSPÓŁPRACA ZESPOŁU WALCZĄCEGO GRANATAMI

121.    Przez zespól walczący granatami należy rozumieć grupę żołnierzy, która w danym czasie i miejscu wykonuje pewne zadanie 'bojowe przy użyciu granatów ręcznych. Ilość żołnierzy w zespole nie,jest ściśle określona. W drużynie piechoty może być 'kilka zespołów; w niektórych chwilach walki całą drużynę piechoty walczącą granatami należy uważać za jeden zespół.

122.    Wykonanie ognia granatami ręcznymi przez zespół odbywa się najczęściej w ten sposób, że jeden lu-b dwóch najlepiej rzucających żołnierzy z zespołu rzuca granaty, reszta zaś dostarcza im granatów lub -też ubezpiecza rzucających.

Pracą zespołu kieruje jego dowódca. Podobnie przedstawia ślę współpraca w zespole złożonym jk dwóch żołnierzy, z których jeden rzuca, a drugi kieruje ogniem z miejsca, z którego dobrze widać cel.

Ogień ąalwami i ogień ciągły wykonuje cały zespół na rozkaz dowódcy do wskazanego przez niego celu.