strona5

106

Obliczenia tego typu (dotyczy to również metody Bishopa i innych metod) są bardzo pracochłonne i dlatego opracowano wiele programów komputerowych umożliwiających szybkie określenie stateczności skarp różnymi metodami. Zakład Geotechniki i Budowli Podziemnych PW posiada program J. Madeja pt. „Obliczanie stateczności skarpy metodami Fclleniusa i Bishopa”. Podobnie, w Zakładzie Budownictwa Wodnego PW wykorzystuje się pakiet programów SKARPA (opracowanie własne Zakładu).

Wartość współczynnika stateczności przy stosowaniu metody Fclleniusa przyjmuje się w granicach 1,1 -r 1,5, a niekiedy 2.0, zależnie od ważności zagadnienia i stopnia rozpoznania parametrów wytrzymałościowych.

W przypadku uwzględnienia przy obliczaniu N_t wyporu wody we wzorach (11.11) i (11.12) stosuje się parametr)' $ = <$' i c = c', w innych przypadkach $ = c - c_u.

W celu ograniczenia poszukiwań najniekorzystniejszego punktu obroni ustala się obszar (zakreskowany na rys. 11.4), gdzie znajduje się punkt odpowiadający F = F_min. Konstrukcję wyjaśniono na rys. 11.4 i w tabl. 11.1. Po wyznaczeniu pola najniekorzystniejszych punktów obrotu wykonuje się obliczenia wskaźników F dla punktów obrotu leżących na wyznaczonym polu i powierzchniach poślizgu przechodzących przez dolną krawędź zbocza. Obliczenia uznaje się za zakończone, jeśli znajdzie się punkt, dla którego wskaźnik jest najmniejszy (F_min).

Rys. 11.4. Wyznaczanie pola najniekorzystniejszych punktów obrotu skarpy