Strona9

9

Należy wyraźnie podkreślić, że również sama wartość współczynnika temperaturowego rezystywności zależy od temperatury a = a(T). W podanym wyżej zakresie temperatury zależność ta jest bardzo mała i stąd może zostać pominięta. Zatem do praktycznych obliczeń służy wyrażenie:

P(t) = P2Q[l + oc₂o(t-20)]    (5.13)

gdzie: t - temperatura [°C],

ct2o - temperaturowy współczynnik rezystywności odniesiony do 20[°C].

Należy zwrócić uwagę na fakt, że ze wzoru (5.10) wynikają następujące zależności: P(T₀) = P2oe“^:1!<T'^:~^T‘⁾=P20    (5.14)

P'('I'o) = P20-e'“"^T» a₂₀-e^a*’^T‘> =a_M-P₂o    (5.15)

zatem biorąc pod uwagę (5.14) i (5.15) mamy:

*20

■ P'(T₀) P(T₀) '

P'(T)

P(T)

T=T„

(5 16)

(5.17)

Dla bardziej dokładnych obliczeń należy stosować wzór: p(t) = p2₀[l + a₂o(T-To) ₊ p₂o(T-T₀)²] gdzie: podobnie jak w^: wyżej rozpatrywanym przypadku można udowodnić, że drugi współczynnik temperaturowy rezystywności P20 wynosi:

P20 =

P^Tp) . 2p(T₀)'

P”(T)

2p(T)

T=T„

(518)

Wartość współczynnika P20 jest dla metali bardzo mała. Dla porównania dla platyny : a₂o = 3,9 • 10'³ [1/K], a foj = 5,8 • 10'⁷ [1/K).

Z danych literaturowych wynika również, że wartość 020 dla metali czystych jest o wiele większa od tej wartości dla stopów. Dla różnych metali wartość 0,20 niewiele różni się od 4-1 O*³ [1/K] 6. Współczynnik temperaturowy rezystancji

Rezystancja przewodnika zależy od jego wymiarów geometrycznych w następujący sposób:

R_T = p₇----    (6.1)

^ST

gdzie: R[ - rezystancja przewodnika w temperaturze T [Cl],

pr - rezy^rstywność przewodnika w temperaturze T [Qm],

Ir - długość przewodnika zmierzona w^r temperaturze T [m],

St - przekrój przewodnika zmierzony w temperaturze T [m²].

Jeżeli założymy, że przy zmianie temperatury od T₀ do T stosunek długości 1 przewodnika do

jego przekroju poprzecznego s zmienia się nieznacznie tzn - = const, wówczas zależności

s

temperaturowej rezystywności (5.12) możemy w następujący sposób przyporządkować zależność temperaturową rezystancji: