tablice java str1

JAVA

Marcin Lis

« jLi. ^ot®^!

TABLICE INFORMATYCZNE

BUDOWA APLIKACJI

Każdy program w Javie składa się ze zbioru klas. Każda klasa musi być zapisana w oddzielnym pliku o takiej samej nazwie, jak nazwa tej klasy (zasada ta nie dotyczy klas wewnętrznych), oraz z rozszerzeniem java. Wykonywanie programu rozpoczyna się od metody o nazwie main, która musi być zadeklarowana jako publiczna i statyczna. Schematyczna konstrukcja programu:

public class Main {

public static void main(String args[])

{

//kod metody main

}

}

Typy zmiennopozycyjne Typy zmiennopozycyjne występują w dwóch odmianach: •    f 1 oa t (pojedynczej precyzji), •    doubl e (podwójnej precyzji). różniących się rozmiarem oraz zakresem możliwych do zaprezentowania liczb: Typ Liczba bitów		Zakres
float	32	od —3,4*IO^łl do 3.4*I0^58
double	64	od-l.8*IO^mdol,8*IO^w
Typy obiektowe
Patrz sekcja „Klasy i obiekty”.

KOMENTARZE

KOMPILACJA KODU

W przypadku korzystania ze zintegrowanych środowisk programistycznych sposób kompilacji zależny jest od wykorzystywanego produktu. W przypadku korzystania z pracującego w wierszu poleceń kompilatora, zawartego w pakiecie java Development Kit, kompilacja odbywa się po wydaniu polecenia:

java nazwa_pliku.java Kompilator ten udostępnia następujące opcje:

Opcja	Znaczenie
9	Włącza lub wyłącza generowanie informacji dla debuggera.
nowarn	Wyłącza wyświetlanie ostrzeżeń.
verbose	Wyświetla dodatkowe informacje o postępie kompilacji.
deprecation	Wyświetla informacje o użyciu przestarzałych metod API.
classpath	Specyfikuje położenie plików bibliotecznych.
sourcepath	Specyfikuje położenie plików źródłowych.
d	Określa położenie plików wynikowych.
encoding	Określa standard kodowania znaków w plikach źródłowych.
source	Określa standard, z którym zgodne są pliki źródłowe.
target	Określa zgodność kodów wynikowych z poszczególnymi wersjami maszyn wirtualnych.
help	Wyświetla skróconą listę opcji kompilatora.

Parametr target może przyjmować jedną z następujących wartości:

•    1.1 — kod zgodny z maszyną wirtualną w wersji l.l,

•    1.2 — kod zgodny z wersją 1.2 i wyższymi, ale niezgodny z wersją l.l,

•    1.3 — kod zgodny z wersją 1.3 i wyższymi, ale niezgodny z wersjami l.l i 1.2,

•    1.4 — kod zgodny jedynie z wersją 1.4.

Komentarz blokowy

Komentarz blokowy rozpoczyna się od znaków /* i kończy znakami */. Wszystko, co znajduje się pomiędzy, traktowane jest przez kompilator jako komentarz i jest pomijane w procesie kompilacji. Umiejscowienie komentarza blokowego jest praktycznie dowolne, może on się nawet znaleźć w środku instrukcji (pod warunkiem, że nie zostanie przedzielone żadne słowo). Komentarzy blokowych nie wolno zagnieżdżać.

class Main

{

public static void main(String args[])

{

/*

To jest komentarz blokowy

V

System.out.println("To jest napis");

}

}

Komentarz liniowy

Komentarz liniowy zaczyna się od znaków // i obowiązuje do końca danego wiersza programu.

To znaczy wszystko, co występuje po tych dwóch znakach, aż do końca bieżącego wiersza, jest ignorowane przez kompilator.

class Main

{

public static void main($tring args[])

{

//To jest komentarz liniowy System.out.println ("To jest napis.");

}

}

Komentarz liniowy może znaleźć się w środku komentarza blokowego:

r

//ta konstrukcja jest poprawna

7

TYPY DANYCH

Typ znakowy (char)

Typ char służy do reprezentacji znaków, czyli liter, znaków przestankowych — ogólnie wszelkich znaków alfanumerycznych. Jest to typ 16-bitowy i jest oparty na standardzie Unicode (czyli standardzie umożliwiającym przedstawienie znaków występujących w większości języków świata). Ponieważ znaki reprezentowane są tak naprawdę jako 16-bitowe kody liczbowe, typ ten można również zaliczyć do typów arytmetycznych.

Typ logiczny (boolean)

Typ logiczny bool ean może reprezentować jedynie dwie wartości: true (prawda) i f al se (fałsz).

Typy arytmetyczne

Typy całkowitoliczbowe

Istnieją cztery rodzaje typów arytmetycznych calkowitoliczbowych. Służą one do reprezentacji liczb całkowitych:

•    byte,

•    short,

•    int,

•    long.

Różnią się od siebie zakresem liczb, które można za ich pomocą reprezentować, co przedstawia poniższa tabela.

Typ	Liczba bitów	Zakres
byte	8	od-128 do 127
short	16	od -32 768 do 32 767
Int	32	od -2147 483 648 do 2 147 483 647
long	64	od -9 223 372 036 8S4 77S 808 do 9 223 372 036 854 775 807
Osoby programujące	w C lub C + + powinny zwrócić uwagę, że zakres możliwych do przedstawienia wartości jest ustalony z góry i nie

zależy od platformy systemowej, na której jest uruchamiany program w Javie.

ZMIENNE

Deklaracja pojedynczej zmiennej

Deklaracja zmiennej polega na podaniu jej typu i nazwy i kończy się znakiem średnika, schematycznie:

nazwa_zmiennej typzmiennej;

Przykład:

class Main

{

public static void main(String args[])

{

int liczba;

}

}

Deklaracja może być równoczesna z przypisaniem wartości (inicjacją zmiennej):

nazwa_zmiennej typ_zmiennej ■ wartość;

Przykład:

int liczba ■ 100;

Nazwa zmiennej może się składać z liter (zarówno małych, jak i dużych), cyfr oraz znaku podkreślenia, nie może jednak zaczynać się od cyfry. Wszelkie inne kombinacje są niedopuszczalne. Odradza się również stosowanie polskich znaków diakrytycznych, choć formalnie kh użycie jest możliwe.

Deklaracja wielu zmiennych

W jednym wierszu można deklarować wiele zmiennych, o ile są one tego samego typu. Schematycznie:

typ_zmiennej nazwał, nazwa2, ..., nazwaN;

Przykładowo:

int pierwsza_liczba, druga_liczba, trzecia_liczba;

Deklaracje wielu zmiennych mogą być powiązane z ich równoczesną inicjacją: int pierwszajiczba - 100, druga_liczba, trzecia_liczba= 200;

Zmienne referencyjne

Zmienne typów referencyjnych (ang. refowe types), inaczej obiektowych, deklaruje się w sposób identyczny jak przedstawiony wyżej, czyli:

typ_zmi ennej nazwa_zmi ennej;

z tą różnicą, że konstrukcja ta powoduje powstanie jedynie odniesienia, któremu domyślnie zostanie przypisana wartość pusta nuli. Zmiennej referencyjnej po deklaracji należy przypisać odniesienie do utworzonego oddzielną instrukcją obiektu (patrz sekcja „Klasy i obiekty").