0000039(1) 2

278 A/'./ /) HlRąpją

maksymalnego, który pozwoli na wykonanie ruchu w- pełnym zakresie (ryc. 237).

5 - Wszystkie parametry badania takie same jak w stopniu 4, tylko wielkość oporu osiaga wartość maksymalną, możliwą do pokonania przy zachowaniu pełnego zakresu w badanym stawie.

2 - Pozycja wyjściowa - leżenie na boku nic testowanym. Kończyna górna nie testowana - zgięta w stawie ramiennym do kąta 90° w płaszczyźnie strzałkowej. zgięta w stawie łokciowym, opiera się o podłoże, ręka założona pod głowę. Takie ułożenie kończyny górnej nie testowanej zwiększa stabilność pozycji wyjściowej w leżeniu na boku. Kończyna górna testowana odwiedziona w stawie ramiennym w płaszczyźnie czołowej do kąta 90°. Przedramię skierowane w przód, ustawione równolegle do podłoża, odciążone ręką badającego. Taka pozycja wyjściowa jest odtworzeniem pozycji wyjściowej ze stopnia 3 przy zapewnieniu odciążenia.

Stabilizacja ramienia od tyłu ręką badającego (ryc. 238). Podczas wykonywania ruchu przedramieniem, ramię musi być cały czas ustawione pionowo w górę.

- Ruch przedramienia w kierunku głowy badanego, w płaszczyźnie równoległej od podłoża (ryc. 239).

Ryc. 237. Stopień 4 i 5. Prawidłowa stabilizacja i we właściwym miejscu - na przedramieniu -przyłożony opór.

lostykti dla potrzeb kinezyterapii {część szczegółowa)

279

I .. pozycja wyjściowa - leżenie przodem, kończyna górna testowana - odwiedziona w stawie ramiennym. w płaszczyźnie czołowej do kata 90°. ramię -oparte o podłoże, przedramię swobodnie zwisa poza podłoże, staw łokciowy - ugięty do kata prostego.

-    Stabilizacja nic jest potrzebna.

-    Podczas próby ruchu czynnego palpacyjnie wyczuwa się napięcie mięśniowe w okolicy dołu pachowego, na tylnej powierzchni łopatki (ryc. 240).

O-Przy zachowaniu wszystkich parametrów badania jak w stopniu 1 napięcie mięśniowe w okolicy dołu pachowego i na tylnej powierzchni łopatki nic jest wyczuwalne.

^R>'^c 239 Stopień 2. Ustawienie lewej kończyny górnej po wykonaniu ruchu w odciążeniu.

Ryc. 240. Stopień 1-0. Badanie napięcia mięśniowego

X. Zespół mięśniowy ratujący wewnętrznie kończynę górną w stawie ramiennym:

1.

rł

4.

5.

6.

m. podłopatkowy (ryc. 167a),

tn. piersiowy większy (ryc. 168),

m. dwugłowy ramienia - głowa długa (ryc. 170a).

m. obły większy (ryc. 166d),

m. najszerszy grzbietu (ryc. 169),

m. naramienny - część obojczykowa (ryc. 165a).