0000068

chwytnego z odruchem podeszwowym tonicznym wskazuje raczej na ognisko homolateralne; w obustronnym odruchu podeszwowym tonicznym bardziej zaznaczony odruch toniczny jest raczej odruchem homolatcral-nym w stosunku do ogniska; obustronny odruch podeszwowy toniczny o jednakowym nasileniu wskazywać, może na zajęcie spoidła wielkiego mózgu; w przypadku odruchu podeszwowego z jednej strony z dodatnim odruchem Babińskiego lub innymi objawami piramidowymi po drugiej stronie, a więc również i ze skrzyżowanym niedowładem połowiczym, odruch podeszwowy toniczny jest homolateralne u stosunku do ogniska. Według przypuszczenia mego odruch podeszwowy toniczny jest wynikiem uszkodzenia czołowych połączeń poza pi ra m idów ych.

Jak z powyższego wynika w badaniu odruchu podeszwowego nie należ)’ ograniczać się jedynie do stwierdzenia, czy odruch podeszwowy jest fizjologiczny, lub czy odruch Babińskiego jest dodatni, czy też ujemny, lecz zarazem zwracać trzeba uwagę na to, jak się zachowuje odruch podeszwowy w’ razie zgięcia podeszwowego wszystkich palców, czy jest ono szybkie, czy też powolne, toniczne i nadmierne.

Odruch

Rossolimo

Odruch Rossolimo: szybkie, krótkie i sprężyste uderzenie w opuszki palców stopy wywołuje zgięcie podeszwowe i rozczapierzenie palców. Goldflam uważa! odruch Rossolimo za niewątpliwie dodatni, jeśli zgięcie podeszwowe palców dotyczy również i palucha; samo zgięcie jedynie 4 palców bez zgięcia palucha posiada mniej pewną wartość rozpoznawczą. Odruch Rossolimo najlepiej jest wywołać, uderzając w opuszki palców stopy badanego opuszkami palców ręki własnej za pomocą sprężystego, krótkiego ruchu zgięciowego palców ryc. 80;. Można też uderzać młotkiem w opuszki palców stopy.

Odruch Rossolimo zaliczyć należ) do odruchów głębokich, nuęśnio-wych, ponieważ zgięcie palców jest odpowiedzią na rozciąganie zginaczy palców; odruch Rossolimo należ) więc do tzw. odruchów miotatycznych, własnych, rozciągowych. Goldflam uważa go za odruch okostnowo-sta-wowy. czemu sprzeciwia się Wartenberg. Ponieważ odruch ten stwierdza się niekiedy u osób bez zmian organicznych w układzie nerwowym; wielu autorów wzbrania się przyznawać mu znaczenie patognomoniczne. Wartenberg jest zdania, iż odruch Rossolimo zaliczyć należy do kategorii fizjologicznych odruchów utajonych, które wyzwalają się w razie najmniejszego wzmożenia napięcia mięśni, zwłaszcza podeszwy; stąd odruch Rossolimo jest obecny dość wcześnie w chorobach układu piramidowego. Osobiście przypisuję odruchowi Rossolimo duże znaczenie rozpoznawcze i stawiam go w hierarchii odruchów piramidowych na drugim miejscu po odruchu Babińskiego.

Ośrodek rdzeniowy odruchu Rossolimo znajduje się na poziomie odcinków rdzeniowych L, S,; ośrodek zaś górny, który hamuje ośrodek rdzeniowy, umiejscowiony jest, według Goldflama. w korze wypukłości płata czołowego. Droga zstępująca luku odruchowego nie jest identyczna

1 BR