024 5

VI

I tyu/nrri I lerbut

Ib \ u i ii ul A 1998, rolnics, M iu in i lian Press, London.

ii........(i r , W i i) •. 111 V., IW/, l.\ecuti\'es, bureaucracies mul decision-making, | w: 1 Develop-

mcnt.s ni West European Politics, M. Rhodes, P. Heywood, V. Wright (red.), Macmillan PirsH, I .onilon.

I mIi l> I i II . Kulcs/a M., 1998, Administracja publiczna. Zagadnienia ogólne, Liber, Warszawa.

i udiyckn Ib, 1 ^Ł>98, Neutralność polityczna wzędników, Wyd. Sejmowe, Warszawa.

i imII>l(>ni Cli., Woodhouse E.J., 1993, The Policy-Making Process, 3rded., Prentice Hall, New

Jersey.

Mn/cy S., Richardson J., 1996, EU policy-making: a garbage can or an anticipatory and consensual policy style?, [w:] Adjusting to Europę, Y. Meny, P. Muller, J.L. Quermonne (red.), Routledge, London—New York.

Men van der F., 1993, Dutch Local Govemment: Between Unity and Diversity, maszynopis powielany.

Meny Y., 1991, Government and Politics in Western Europę, Oxford University Press.

Mises von L., 1998, Biurokracja, Instytut Liberalno-Konserwatywny, Lublin.

Miiller-Rornmel F., 1994, The role ofGeiman ministers in cabinet decision-making, [w:] Cabinet Ministers andParliamentaiy Govemment, M. Laver, K. Shepsle (red.), Cambridge University Press.

Niskanen W.A., 1973, Bureaucracy: Seirant or Master, Institute of Economic Affairs, London.

OECD, 1991, National Accounts, March.

Peters B.G., 1987, Politicians and bureaucrats in the politics of policy-making, [w:] Bureaucracy and Public Choice, J.E. Lane (red.), Sagę, London.

Peters B.G., 1997, Policy transfers between govemments: the case of administrative refom, West European Politics, vol. 20(4).

I'ierre J., 1995, Conclusions: aframework of comparativepublic administration, [ w:] Bureaucracy in the Modern State. An Introduction to Comparative Public Administration, J. Pierre (red.), Edward Elgar, London.

Pierre J., 1995a, Goveming the welfare State: public administration, the State and the society in Sweden, [w:] Bureaucracy in the Modern State. An Introduction to Comparative Public Administration, J. Pierre (red.), Edward Elgar, London.

Rhodes M., 1995. The Regions and the New Europę: Studies in Core and Periphery Development, Manchester University Press.

Rhodes R.A.W., Marsh D., 1992, Policy networks in British politics: a critiąue of e.risting approaches, [w:] Policy Networks in Bńtish Goremment, D. Marsh, R.A.W. Rhodes (red.), Oxford University Press.

Rouban L., 1995, Public administration at the crossroads: the end of the French specificity, [w:] Bureaucracy in the Modern State. An Introduction to ComparatWe Public Administration, J. Pierre (red.), Edward Elgar, London.

Stovcns A., 1996, The Government and Politics of France, 2nd ed., Macmillan Press, London.

Weber M., 1972, Typy władzy prawomocnej, [w:] Twórcy naukowych podstaw organizacji. Wybór pism, J. Kurnal (red.), PWE, Warszawa.

Wessels W., Rometsch D., 1996, German administrative interaction and European Union: the fusion of public policies, [w:] Adjusting to Europę, Y. Meny, P. Muller, J.L. Quermonne (red.), Routledge, London—New York.

Wilks S., 1996, Sweden, [w:] Public Sector Management in Europę, N. Flynn, F.S. Strehl (red.), Prentice Hall, London.

Wilson K., Barker A., 1995, The end of the Whitehall Model?, West European Politics, vol. 18(4).

Wright V., 1994, Reshaping the State: the Implications for Public Administration, Wesl European Politics, vol. 17(3).

ANDRZEJ ANTOSZEWSKI

Uniwersytet Wrocławski

Administracja publiczna w systemie politycznym

Administracja a polityka.

Ekologia administracji publicznej

Przez długie lata problematyka administracji publicznej była domeną prawo-znawstwa traktującego ją jako bądź zespół organów państwowych (ewentualnie samorządowych), sprawujących władzę wykonawczą, bądź też jako zespół działań organizatorskich „prowadzonych na rzecz realizacji interesu publicznego [...] na podstawie ustawy i w określonych prawem formach” (Izdebski, Kulesza, 1997, s. 91; Boć, 1994, s. 10-12). Stąd też często utożsamiano, a niekiedy utożsamia się i dzisiaj administrację publiczną z ogółem działań regulowanych przez materialne prawo administracyjne. Nie przypadkiem też studia uniwersyteckie z zakresu administracji publicznej są prowadzone w Polsce przez wydziały prawa i administracji. Powoduje to położenie nacisku na normatywną stronę działań o charakterze organizatorskim i wykonawczym, podejmowanych przez organy państwowe lub samorządowe. Tymczasem w Europie Zachodniej od dawna dostrzega się polityczny aspekt administracji publicznej, co powoduje, że w wielu krajach jest ona traktowana jako subdyscyplina politologii i stu diowana w instytutach nauk politycznych. Warto podkreślić, że w referacie otwierającym XVII Kongres IPSA (Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Politycznych) uznano, że administracja publiczna jest jedną z czterech głów nych części składowych politologii w końcu XX w. (Zartman, 1997, s. 13) Powstaje pytanie o przyczyny i konsekwencje takiego właśnie przesunięcia akcentu w badaniach nad administracją publiczną.

Jedna z udzielanych w tej kwestii odpowiedzi sprowadza się do stwierdzenia, że postulowane przez prawników ścisłe rozdzielenie między polityką, obejmującą przede wszystkim działalność ustawodawczą, a administracją polegającą na „wykonywaniu ustaw” nie jest możliwe (Jabłoński, 1998, s. 141). Separacja władzy ustawodawczej i wykonawczej, zamierzona w Konstytucji USA, okazała