(X . ,
zakresie energii fotonów współczynnik — ma praktycznie stałą wartość, poczym powyżej
P
50 MeV zaczyna nieznacznie wzrastać.
Absorpcja promieniowania w tkankach również kształtuje się różnie w zależności od średniej Z, mimo że różnice w tym względzie między różnymi tkankami miękkimi nie są duże. Istotne różnice występują tylko między tkanką kostną i tkankami miękkimi (ryc.
Ryc. 19.13. Energii, promieniowania elektromagnetycznego pochłonięta w tkankach w funkcji energii fotonów (wg Hine, Brownell).
19.13). W przypadku promieniowania niskoenergetycznego (absolutna przewaga efektu fo-toelektrycznego) 1 g tkanki kostnej pochłania w przybliżeniu 6 razy więcej energii niż 1 g tkanek miękkich. W przypadku oddziaływania komptonowskiego kość i tkanki miękkie pochłaniają w przybliżeniu jednakowe ilości energii. Wreszcie w trakcie oddziaływania promieniowania o dużej energii, absorpcja w tkance kostnej około 2-krotnic przewyższa absorpcję w otoczeniu kości. Transponując te dane do konkretnych warunków w radiologii można przyjąć, że:
— promieniowanie rentgenowskie 60-160 keV jest pochłaniane w kościach w znacznie większym stopniu niż w tkankach miękkich,
— promieniowanie 160-400 keV powoduje niewielkie przeciążenie energią kości w porównaniu z tkankami miękkimi,
— promieniowanie gamma emitowane przez “Co, 137Cs, preparaty radowe oraz promieniowanie X z betatronów są w jednakowym stopniu pochłaniane w tkankach bez względu na ich średnią Z.
Są to fakty dużej wagi i o praktycznym znaczeniu w medycznych zastosowaniach promieni X i gamma, w szczególności w radioterapii.
19.2.5. Współdziałanie neutronów z materią
Działając na tkankę żywą neutrony biorą udział w jednym z trzech procesów: 1) zderzeniu sprężystym z jądrami atomów absorbentu, 2) zderzeniu niesprężystym, 3) wychwycie przez jądro atomowe absorbentu.
374