040 3

KARPACZ

świątynia Wang

Zbudowana z bardzo trwalej sosny norweskiej nasyconej żywicą świątynia Wang stanowi przykład średniowiecznego skandynawskiego drewnianego budownictwa sakralnego (tzw. stavkirke). Szczególną uwagę zwracają niezwykle płaskorzeźby umieszczone na portalach i kolumnach, przedstawiające niespokojne sploty roślin, węży, mitologicznych zwierząt i ludzkich twarzy z wysuniętymi rozdwojonymi językami. Zdobiące szczyty dachowe wypusty w kształcie otwartych smoczych paszcz to charakterystyczne elementy dekoracyjne lodzi wikingów.

Powstała na przełomie XII i XIII wieku w południowej Norwegii w miejscowości Vang (obecnie Grindaheim), położonej nad jeziorem o tej samej nazwie. Kiedy w XIX wieku przestała wystarczać mieszkańcom (była za mała i wymagała kosztownej przebudowy), Jan Kristian Dahl, pochodzący z Norwegii profesor drezdeńskiej Akademii Sztuk Pięknych, wpadł na pomysł wystawienia jej na aukcji; uzyskane pieniądze miały być przeznaczone na wzniesienie nowej świątyni.

cach Karpacza. Stanęła na zboczu Czarnej Góry (885 m n.p.m.), a prace nad rekonstrukcją trwały dwa lata (1842-1844).

Kościółek zakupił król pruski Fryderyk Wilhelm IV z myślą o ustawieniu go na Wyspie Pawiej w Berlinie, gdzie zgromadził już kilka zabytków architektury drewniane], W 1841 roku budowla została rozebrana i przewieziona najpierw wozami do portu w Bergen, później statkami do Szczecina, a stamtąd do Berlina. Poszczególne elementy złożono w tamtejszym Muzeum Królewskim. Ostatecznie jednak świątynia - za radą hrabiny Juliany von Reden, wdowy po królewskim ministrze - została ofiarowana ewangelikom mieszkającym w okoli-

40