001 12

kie zdobywały stosunkowo łatwo położone na zapleczu tych pozycji punkty oporu. Miasto Kłobuck zajęto już 18 stycznia, w następnym dniu Myszków i Krzepice, a Zawiercie w dniu 20 stycznia. Równocześnie siły radzieckie posuwały się szybko naprzód także od południa.

Wobec takiego rozwoju sytuacji dowódca Heeresgruppe Mitt.c musiał natychmiast zmienić kierunek dalszych transportów z posiłkami, które zgodnie z poprzednimi dyrektywami napływały bezpośrednio do obrony linii Zawiercie •— Kraków.

W ciągu pierwszego tygodnia ofensywy (12 —18 stycznia) wojska 1 Frontu Ukraińskiego zdruzgotały obronę nieprzyjaciela na 250-kilometrowym froncie i posunęły się o 120—140 km naprzód na zachód. W czasie tych walk zostały rozbite główne siły Heeresgruppe A (IV armia pancerna i 24 korpus pancerny), a poważnego osłabienia doznała 17 armia, która miała objąć obronę Górnego Śląska.

Znamienną cechą działań wojennych w drugiej połowie stycz nia były błyskawiczne ruchy jednostek radzieckich. Na całym froncie odbywał się dniem i nocą nieprzerwany pościg za uchodzącym wrogiem, prowadzony przy pomocy wysuniętych od działów szybkich, które goniły nieprzyjaciela zarówno główny mi drogami, jak i na przełaj.

W kilka dni po rozpoczęciu ofensywy niemieckie naczelni* dowództwo wojskowe nie potrafiło dokładnie określić, gdzie znajdują się własne ogniska oporu. Jeden z wybitnych niemieckich autorów książek o tematyce wojennej, generał von Eiko Middeldorf, stwierdził potem z widoczną zazdrością (cytuje go Hans von Ahlfen w książce Der Kampf um Schlesien, op. cii , s. 54—55):

„W podsumowaniu przebiegu ofensywy styczniowej Armii Czerwonej należy stwierdzić, że rosyjski system prowadzenia operacji był w daleko idącej mierze wiernym obrazem niemieckich działań ofensywnych z lat 1941—1942. Nam, nauczycielom z tych lat, obecnie nie udało się skutecznie przeciwstawić Rosjanom, ponieważ rozkazy Hitlera przekreśliły war tość wypróbowanych niemieckich zasad obronnych i uczyniły z nich pa rodię. Bezmyślne wyniszczenie niemieckich jednostek wojskowych pod Moskwą i Stalingradem wytworzyło tak niekorzystny stosunek sił, że mimo stosowania nieomal genialnych środków zaradczych nie mogliśmy zapobiec przełamaniu naszego frontu przez radzieckie masy pancerne.”