115 2

na filmie MN. Kamera posiada średnicę 101,6 mm i stosowana jest dla kątów większych od 70°. Wykorzystywana jest głównie do precyzyjnego określania stałych sieciowych.

- Kamera Guiniera należy także do kamer ogniskujących-rys.12.5. Promienie rentgenowskie wychodzące z lampy LP padają na mono-chromator M z zakrzywionym kryształem, odbijają się i prze-

Rys.12. 4. Kamera Seemana - Bohlina; bieg promieni rentgenowskich, LP - lampa rentgenowska, AB - preparat,

MN - film

Rys.12.5. Kamera Prestone'a; bieg promieni rentgenowskich, LP - lampa rentgenowska, S - szczelina wejściowa promieni, AB - preparat, NM - klisza

chodzą przez preparat 2,na którym ulegają dyfrakcji i skupiają się na filmie NM. Przez wprowadzenie monochromatora kamera ta umożliwia otrzymanie niezwykle ostrych prążków na kliszy. Kamera ma średnicę 114,6 mm i umożliwia rejestrację refleksów do ok. 45°. Kamera ta stosowana jest do analizy fazowej jakościowej i niekiedy do precyzyjnego oznaczania stałych sieciowych substancji emitującychn refleksy niskokątowe.

Rys.12. 6. Kamera Guinera; bieg promieni rentgenowskich, ŁP-lampa rentgenowska, M -monochromator ogniskujący, SM - film 1) cylinder kamery, 2) preparat

Dyfraktometr rengenowski jest urządzeniem do badania substancji z wykorzystaniem dyfrakcji promieni rentgenowskich o znanej długości fali. W dyfraktometrze natężenie promieniowania ugiętego mierzymy za pomocą liczników jonizujących.

W dyfraktometrze rentgenowskim wykorzystuje się zasady ogniskowania Bragga - Brentano - rys.12.7.

Promienie rentgenowskie emitowane są przez lampę LP/Przechodzą przez szczeliny ograniczające rozbieżność wiązki PI i PU, Padają na preparat P, na którym ulegają dyfrakcji i odbiciu. Promieniowanie ograniczone jest szczelinami zbiorczymi Pili i PIV oraz dodatkowo filtrem F, wchodzą dalej do licznika L. Zarówno źródło promieniowania, jak i szczelina zbiorcza znajdują się na kole dyfraktometru. Na rys.12.7 pokazano dyfrakto-

223