12 MZR Odma0008

96 Rozdział. 7

ODBARCZENIE ODMY PRÓŻNEJ

Wskazania

Jak każdą zaawansowaną procedurę medyczną, również nakłucie klatki piersiowej w celu odbarczcnia odmy należy opisać w lokalnym protokole postępowania. Na jej wykonanie musi wyrazić zgody* lekarz koordynujący. Postępowanie zachowawcze w odmie prężnej opłucnowcj polega na podaniu rleuu, wspomaganiu wentylacji i szybkim transporcie do szpitala. Wskazaniem do wykonania doraźnego odbarczenia odmy prężnej jest stwierdzenie objawów odmy prężnej i dekompensacji stanu chorego, co objawia się wystąpieniem co najmniej dwóch z poniższych:

1.    niewydolności oddechowej i sinicy

2.    zaniku tętna na tętnicy promieniowej (rozwinięty wstrząs),

3.    pogorszenia stanu świadomości.

Powikłania

1.    Uszkodzenie naczyń międzyżebrowych może spowodować krwawienie. Tętnica i żyła międzyżebrowa biegną wzdłuż dolnego brzegu każdego żebra. Nieprawidłowe wprowadzanie igły może spowodować ich uszkodzenie.

2.    Odma opłucnowa. Jeśli diagnoza była niepoprawna i nie było odmy, wprowadzenie igły do jamy opłucnej może doprowadzić do jej powstania.

3.    Uszkodzenie płuca. Nieprawidłowa technika wprowadzania igły lub niewłaściwe rozpoznanie (brak odmy) mogą być przyczyną uszkodzenia miąższu płuca przez igłę. Skutkiem tego może być krwawienie lub przeciek powietrza.

4.    Ryzyko zakażenia jest nikłe. Prawidłowe przygotowanie skóry przed wprowadzeniem igły powinno temu zapobiec.

Procedura

1.    Zbadać chorego tak, by się upewnić, że jego ciężki stan jest spowodowany odmą prężną. Mogą na to wskazywać poniższe objawy:

a.    niewydolny oddech pomimo poprawnego udrożnienia dróg oddechowych,

b.    nadmiernie wypełnione żyły szyjne (objaw ten nie musi występować, jeśli chory krwawi masywnie z powodu innych obrażeń, rzn. jest w stanic wstrząsu hipo-wolemicznego),

c.    przesunięcie tchawicy na stronę zdrową (niemal nigdy nie występuje),

d.    nieobecne lub ściszone szmery oddechowe po stronie odmy,

e.    bębenkowy odgłos opukowy po stronic odmy,

f.    wstrząs.

2.    Podać tlen w dużym przepływie i wspomagaj oddech.

3.    Potwierdzić istnienie wskazań do nakłucia klatki piersiowej.

4.    Zidentyfikować drugą lub trzecią przestrzeń międzyżebrową w linii środkowooboj-czykowcj po stronie odmy. Należy wymacać „kąt Iziuisa” - wyniosłość mostka w około 1/4 jego długości od wcięcia szyjnego. Preferowany jest dostęp przedni, jeśli bowiem chory leży na plecach, daje to większą szansę na ewakuację powietrza z jamy opłucnej niż poprzez nakłucie w linii środkowopachowej. Przy tej pozycji łatwiejsze jest również nadzorowanie wkłucia do opłucnej; istnieje mniejsze prawdopodobieństwo, że wysunie się ono przy przenoszeniu chorego. Jeśli jednak doszło do poważnych obrażeń tkanek na przedniej powierzchni klatki piersiowej, można użyć innego dostępu: w linii środkowopachowej, w IV lub V przestrzeni międzyżebrowej, tuż nad piątym lub szóstym żebrem (brodawka sutkowa znajduje się nad piątym żebrem).

5.    Zdezynfekować obszar planowanego wprowadzenia igły.

6.    Zrobić prowizoryczną zastawkę: przekłuj prezerwatywę (obcięty palec rękawiczki nie spełni zadania) grubą kaniulą (lub innego rodzaju cewnikiem na igle). Należy używać na tyle długiej kaniuli, aby została wprowadzona do jamy opłucnej. Gru-