127

i iil| juwimU

Nr

fahftwM

Olilei wat je

!K OOH

Ca(OII)2

Cu(OH)₂^

niebieski

osad

i

ceglasto- zmętnienie czerwony wody osad    wapiennej

Hńwnaole f BfłKi ji

HCOOH + 2 Cu(OH)₂ >

> Cu₂Oi + C0₂t + 3 H₂0

ii IV

C C + 2 e~

2 Cu + 2 e~ -> 2 Cu

Wniosek

piata

■yiocjacji

Kwas mrówkowy dysocjuje w wodzie, jest kwasem mocniejszym od węglowego, reaguje z metalem aktywnym i tlenkiem metalu, ma właściwości redukujące.

= 1,3 • 1(T⁵,

— i c -in-5.

•butanowy

dysocjacji jonowej ulegają kwasy o liczbie atomów węgla od 1 do 4.

mrówkowy — 1,8 • 10 ⁴, K_octowy- 1,8-10    , Kpropionowy

Khutnnnw1/ ⁼ 1)5 ’ 10

padanie 280.*

Roztwór kwasu szczawiowego wprowadzono do probówek zawierających: pierwsza - oranż metylowy, druga - wodę wapienną z kilkoma kroplami fenoloftaleiny, trzecia - kilka kropli manganianu(VII) potasu zakwaszonego kwasem siarkowym(VI). Probówkę trzecią zamknięto korkiem z rurką odprowadzającą wydzielany gaz do probówki zawierającej wodę wapienną, obserwując jej zmętnienie.

Naszkicuj rysunek doświadczenia i podaj wzory stosowanych związków chemicznych. Znając charakterystyczne właściwości kwasów, zapisz spodziewane obserwacje. Napisz równania reakcji. Dla reakcji redoks dobierz współczynniki stechiometryczne, stosując metodę bilansu elektronowego. Korzystając z tablic chemicznych, porównaj stałe dysocjacji kwasów mrówkowego i szczawiowego, zaznaczając, który z nich jest mocniejszy. Podaj wniosek na temat właściwości kwasu szczawiowego.