144 2

ol

b)

Rys. 7.27. Sieć działań (przykład 7.2) z segmentami Zespołu 1 (a) oraz przykład nieoptymalnej numeracji stanów wewnętr znyc>> (b)

Zawartość ROM

^x0

A

C

^cx

Vs

B

0:

execute

(1,0);

if

^x0

then

go

to

1:

0

0

1

1

0

1

1:

execute

(2,0);

if

^X1

then

go

to

1:

1

1

0

2

0

1

2:

execute

(1.1):

if

^x2

then

go

to

2;

2

2

1

i

1

2

3:

execute

(1,0);

if

XI M

then

go

to

3;

3

1

0

1

0

3

4:

execute

(2,1);

if

^x2

then

go

to

4;

4

2

1

2

1

4

5:

execute

(0,-):

if

^X0

then

go

to

1:

5

0

1

0

-

1

3    3    3

bity bity bity

Rys. 7.28. Mikroprogram (a) oraz zawartość pamięci ROM (b) dla Zespołu 1 (przykład 7.2)

Przykład 7.3

Rozpatrzymy układ sterowania zamkiem szyfrowym przedstawiony w przykładzie 5.37 (rozdz. 5) oraz w przykładach 5.3, 6.7, 6.10 (rozdz. 6). Sieć działań tego układu z rys. 6.18 z uwzględnieniem modyfikacji z rys. 6.19 c, d, e, f (rozdz. 6) powtórzono na rys. 7.29 a, gdzie Przyjęto następujące nowe (w stosunku do rys. 6.18) oznaczenia: y^ =

^2

^yA’

1

a, x-

b. Na rys. 7.29

a dokonano również ** mikroinstrukcji

segmentacji sieci działań dla Zespołu 2 B podstawowych (7.41) tak, aby uzyskać minimalną liczbę stanów wewnętrznych a zatem i najrótszy mikroprogram. W tym celu zamieniono badanie pewnych warunków w pierwotnej sieci z rys.- 6.18 na równoważne badanie ich negacji (por. rys. 7.29 b).

W sieci działań z rys. 7.29 a, przy pewnych stanach wewnętrznych występują podwójne numery. Wynika to ze specyfiki Zespołu 2 B*' (7.41). Otóż, aby zbadać warunek x_r i dokonać rozejścia w mikroprogramie.

trzeba

najpierw x^

zapamiętać w p przy pomocy mikroinstrukcji

^execute... (7.41b) i dopiero wtedy można wykonać właściwe rozejście Przy pomocy mikroinstrukcji (7.41 a): if p then .... Potrzeba tu zatem dwóch mikroinstrukcji. Jeśli badanie warunku Xę w sieci działań jest