154 155

154_9. Projektowanie instalacji wodociągowych

9.2. Instalacje wodociągowe

9.2.1. Instalacje wody zimnej

Instalację wodociągową można podzielić na połączenie wodociągowe i sieci wewnętrzne wody zimnej i ciepłej przygotowanej centralnie dla potrzeb całego budynku.

Na etapie projektowania połączenie wodociągowe i sieci wewnętrzne stanowią całość, ponieważ średnice przewodów wyznaczone są z zastosowaniem takich samych metod obliczeniowych, natomiast w eksploatacji połączenie wodociągowe może stanowić własność komunalną a sieci wewnętrzne własność użytkownika. Problemy własności elementów instalacji omówiono w rozdz. 11. Połączenie wodociągowe zapewnia dostawę wody z przewodu rozdzielczego sieci miejskiej (osiedlowej) do budynku. W skład połączenia wodociągowego wchodzi zawór lub zasuwa domowa, przewód połączenia i zestaw wodomierzy z zaworem głównym. Rozmieszczenie przewodu wodociągowego i kanalizacyjnego sieci miejskiej oraz połączenia wodociągowego i przykanalika pokazano na rys. 9.1. Pokazana na rysunku linia zabudowy jest linią ustawienia konstrukcji budynków, natomiast linia rozgraniczająca jest granicą własności oddzielającą teren miejski od np. prywatnej nieruchomości.

Rys. 9.1. Połączenie wodociągowe i przykanalik. 1 - linia zabudowy, 2 - linia rozgraniczająca, 3 - przewód rozdzielczy, 4 - zawór główny. 5 - studzienka rewizyjna, 6 - kanał miejski.

Przewód rozdzielczy sieci miejskiej z przewodem doprowadzającym wodę do budynku łączy się z zastosowaniem trójnika lub opaski. Łączenie obu przewodów trójnikiem jest możliwe w zasadzie w każdej sytuacji, jednak jest kłopotliwe wtedy, kiedy zachodzi konieczność wstawienia trójnika w pracujący przewód wodociągowy, ponieważ wiąże się to z koniecznością opróżnienia przewodu z wody na znacznej długości - od zasuwy do zasuwy w następnym węźle sieci wodociągowej. W czasie prowadzenia prac związanych z wstawieniem trójnika, wstrzymuje się dostawę wody do budynków już wcześniej podłączonych do wodociągu. Kłopotów tego rodzaju można uniknąć, stosując łączenie za pomocą opaski. Łączenie takie polega na umocowaniu na przewodzie wodociągowym specjalnej kształtki z końcówka połączeniową gwintowaną, kielichową lub kołnierzową (zależnie od potrzeb) za pomocą opaski z końcówkami gwintowanymi. Uszczelka umieszczona pomiędzy kształtką a rurą, po dokręceniu śrub na opasce zapewnia szczelność połączenia. Kształtki wodociągowe przymocowane do przewodu opaską pokazano na rys. 9.2. Do przytwierdzonej kształtki mocuje się zasuwę, a dalej narzędzia ręczne z wiertłem przeznaczone do przewiercenia otworu w ścianie przewodu wodociągo-

Rvs. 9.2. Mocowanie opasek na przewodzie wodociągowym: a) kształtka gwintowana, b) kielichowa, c) kołnierzowa, d) widok zamontowanej opaski. 1 - przewód wodociągowy, 2 - zasuwa (lub kurek), 3 - opaska, 4 - kształtki połączeniowe.

wego. Po wykonaniu otworu i cofnięciu wiertła można zamknąć zasuwę i zdjąć przyrząd, którym wiercono otwór. Połączenie takie można wykonać w czasie normalnej eksploatacji przewodu wodociągowego. Jeżeli do wykonania tego połączenia użyto zasuwy, to po wykonaniu całego połączenia domowego w czasie eksploatacji instalacji może ona służyć jako zasuwa domowa potrzebna w razie konieczności zamknięcia dopływu wody do budynku. Obecnie dla wykonania połączeń wodociągowych o średnio' do 50 mm stosuje się nawiertki wodociągowe o specjalnej konstrukcji, mocowane do przewodu wodociągowego opaską. W Polsce od wielu lat stosuje się nawiertki typu NN, a obecnie są oferowane nawiertki firmy Hawie [46J. W czasie eksploatacji nawierrka wodociągowa może służyć jako zasuwa domowa. Nawiertkę NN pokazano na rys. 9.3. Przy zastosowaniu nawiertki wodociągowej typu NN, połączenie wodociągowe jest ułożone około 12 cm wyżej