178 4

Analiza programów publicystycznych

Obaj dziennikarze chętnie odwołują się do przykładów argumentu nieprzychylnego autorytetu oraz Stosują liczne od intertekstualne, często cytując przekazy prasowe lub fragment wypowiedzi. Intertekstualność może być świadectwem dóbr ? gotowania się do programu, chęci zademonstrowania swojej _r^,° dziennikarskiej, ale także - skłonności do „chwytania za słowa" ⁿ% rozmówców i stawiania ich w trudnej sytuacji.    ^w°kh

Cechą charakterystyczną programu jest również retoryczne k owanie humoru, często wspomagane wykorzystywaniem gadżetów^* fragment programu z 25 X 2005 r.:

Shkielski: Drogi Andrzeju, oto ostatnia kanapka Trzeciej Rzeczypospolite’ p z wieczoru wyborczego Lecha Kaczyńskiego zabrałem. Michał Kamiński k praszał wszystkich do bufetu, powiedział, żc tam są rozdawane ostatnie kanap' ** dej RP i jedna jeszcze... została.

Morozowski: ... [zjada kanapkę]

Sekielski: Hehe... Ale... zaraz, to miała być pamiątka.

MoROZOwsKr: Mm? Smaczna.

Sekielski: A co ty zrobiłeś? To miała być pamiątką, na lata. Ostatnia kanapka III Rp

Morozowski: [mlaszczącj Tomeczku, naucz się: trzecia RP się skończyła i kanapki też. [...]

SEKIELSKI: Tylko u nas ważenie koalicji! Obiecuję, że ja na wagę nie będę wchodził.

Morozowski: A to dobrze, wiesz, bo ta druga strona nie miałaby żadnych szans, gdybyś wszedł na wagę.

Jak już wspomniano, konstruowanie humorystycznego przekazu odbywa się na marginesie prowadzonych przed programem „pogawędek", ale zwraca uwagę zachowanie Tomasza Sekielskiego, który wykorzystuje efektowną metonimię, by pokazać dystans do siebie i skłonność do żartowania ze swoich wad (dziennikarz w tamtym czasie miał dużąjradwagd.

O skłonności do prześmiewczych zachowań wobec polityków może świadczyć wstęp do programu, w którym ujawniono „aterę taśmową (26 IX 2007 r.):

Sekielski: Go ty robisz, Andrzeju?    . .

Morozowski: [karmi kaczkę zamkniętą w klatce] Premier prosił, żeb\ kaczki, bo ciężkie czasy idą dla kaczek.