2012 12 18 25 14

171

W zależności od tematu i zakresu opracowywania wytycsne mogą obejmować pełny program lub wybrane jego części. Tak np. przy opracowywaniu parku wytyczne ograniczą się co najwyżej do uproszczonego szefowania, teoretycznej rekonstrukcji i wytycznych szczegółowych do projektu. W przypadku natomiast otwartego krajobrazu konieczne stanie się wykorzystanie pełnego programu.

4.1. STREFO W ANIE KRAJOBRAZU (tabl. X, rys. 2)

Mapa wartości krajobrazowych pozwala na sporządzenie na jej podkładzie strefowama krajobrazu. Strefy te zamykają w określonych granicach obszary, wykazujące podobne właściwości. Na podstawie tych właściwości można wykazać naturalny optymalny kierunek ich kształtowania z punktu widzenia architektury krajobrazu dla wprowadzenia ładu przestrzennego i nadania całości estetycznej formy.

Można ogółem wyróżnić trzy główne strefy: A. strefy przekształceń,

B. strefy ochrony, C. strefy rekultywacji (R).

A Strefy przekształceń. Wyodrębniają one obszary wielofunkcyjne o intensywnym i ciągłym rozwoju przemysłu, kopalnictwa, hutnictwa, energetyki, przetwórstwa jak też urbanizacji. W ramach tej strefy nie ma ograniczeń rozwoju prócz ogólnie obowiązujących zasad planowania przestrzennego, o ile obszar ten nie podlega równocześnie jakiejś formie ochrony (np. ochrony lasu, ochrony wody, ochrony widokowej).

W ramach tej strefy konieczna jest likwidacja negatywnych wpływów industrializacji w oddziaływaniu wzajemnie szkodliwym na funkcje kolidujące oraz w oddziaływaniu na sąs.ednie strefy (w szczególności w zakresie wód i powietrza). Przekształcenia bieżące wymagają uwzględnienia przyszłych użytkowań. Zagadnienie to wiąże się z rekultywacją i dotyczy strefy rekultywacyjnej (R).

W obrębie strefy przekształceń można wyodrębnić dwie zasadnicze tany krajobrazowe: krajobraz przekształceń ciągłych (długotrwałych) ¹ krajobraz przekształceń okresowych.

B. Strefy ochrony. Pierwsza strefa krajobrazu ochronnego

B »Wnfunkevine o intflnmnimvm nmimiu rolnictwa. !*•