2013 10 28 03 51

88

CZ. III. OD PRZESZŁOŚCI DO TERAŹNIEJSZOŚCI

grywały w tej faunie rolę drapieżników w Sposób analogiczny do swoich łożyskowych odpowiedników, których w owym czasie nie było w krainie neotropikalnej. Jedyne łożyskowce, obecne wtedy w krainie neotropikalnej, to prakopytne S Paleanodonta, a żadne z nich nie były drapieżne; Paleanodonta żywiły się owadami, prakopytne pokarmem roślinnym. Paleanodonta rozwinęły się następnie w niektóre z współcześnie najbardziej typowych zwierząt neotropikalnyeh: pancerniki, leniwce i mrówkojady. One także jednak były w pewnych okresach bardziej różnorakie niż dziś. W plejstocenie na przykład istniały olbrzymie leniwce naziemne, olbrzymie pancerniki i glyptodony. Prakopytne też zróżnicowały się bogato, ale w odróżnieniu od pozostałych dwu grup pierwotnych imigrantów, nie pozostawiły współczesnych potomków. Niektóre z nich stały się uderzająco podobne do innych grup ssaków. Był wśród nich „koń”, a także dobre imitacje nosorożca i hipopotama, jak również wiele form przypominających szczury. Ta wielka grupa pierwotnych roślinożerców osiągnęła taki stopień różnorodności jedynie w Ameryce Południowej. Ameryka Południowa została izolowana od północy akurat we właściwym czasie, aby im umożliwić szerokie zróżnicowanie. Izolacja nie dopuściła łożyskowych drapieżników, które by je zjadły, ani północnych roślinożerców, które by je wyparły.

Dopiero nieco później, kiedy te pierwsze grupy ssaków już się zadomowiły, zjawili się przodkowie małp południowoamerykańskich i gryzonie. Możliwe, że dołączyli oni do dawnych imigrantów w oligocenie i wobec tego musieli przedostać się przez morze, skokami z wyspy na wyspę. Jako zwierzęta małe i nadrzewne bardziej nadawały się do takich podróży od innych północnych form owego czasu. Zresztą, jaka-