245

Rys. 3.66. Naczynie do badania współczynnika przewodzenia pary wodnej betonu komórkowego:

1 - badana próbka, 2 - izolacja, 3 - pokrywa, 4 - uszczelnienie, 5 - żel krzemionkowy

(3.122)

Badanie współczynnika przewodzenia pary wodnej należy przeprowadzić na próbkach o wymiarach 70x70x30 mm, wyciętych ze środkowej części wyrobu. Próbkę przed badaniem należy klimatyzować przez 7 dni. Boki próbek oraz styk próbek z pokrywą należy uszczelnić np. przez pokrycie ich parafiną. Na dnie naczynia należy umieścić wysuszony żel krzemionkowy w celu zapewnienia wewnątrz naczynia wilgotności względnej zbliżonej do zera. Następnie naczynie należy umieścić w komorze klimatycznej o stałej, założonej temperaturze i wilgotności względnej powietrza. Ilość pary wodnej przenikającej przez próbkę określa się z przyrostu masy żelu krzemionkowego w naczyniu pod próbką. Ważenie należy powtarzać w odstępach co 24 h do czasu stabilizacji przyrostów masy (ustalony przepływ wilgoci przez próbkę).

Opór dyfuzyjny r oblicza się zgodnie ze wzorem

Abp ,

r =--r

8

gdzie:

r - opór dyfuzyjny, m²h kPa/g;

A - powierzchnia próbki, m²;

g - ilość pary wodnej przenikającej przez próbkę w ciągu godziny, g;

Ap - różnica ciśnień pary wodnej po obydwu stronach próbki, kPa; r’ - opór napływu i odpływu pary wodnej (około 0,30 m²h kPa/g).

Współczynnik przewodzenia pary wodnej 8 jest równy

5 =—    (3.123)

r

gdzie:

8 - współczynnik przewodzenia pary wodnej, g/(m h kPa); d - grubość próbki, m; r - opór dyfuzyjny, m²h kPa/g.

245