267 2

5.4. UKŁADY CIEPLNE ELEKTROCIEPŁOWNI

przedstawiono ideowy schemat cieplny elektrociepłowni miejskiej z turbinami TC-30. Współczynnik skojarzenia a_sk zawiera się w takim układzie w granicach 0,55-hO,60.

W kolejnych rozwiązaniach zamiast wymienników szczytowych zasilanych przez stacje redukcyjno-schładzające z kotłów parowych stosowane były wodne kotły szczytowe opalane olejem lub węglem, dla których nakłady inwestycyjne na jednostkę mocy cieplnej są o ok. 40% mniejsze niż przy uzyskiwaniu ciepła szczytowego z wysokoprężnych kotłów parowych (patrz rys. 5.21 i 5.22).

l3MPa 535°C

Rys. 5.21. Schemat układu cieplnego bloku ciepłowniczego BC-30, wg Energoprojektu 1 - odbiory ciepła grzewczego; 2 - odbiory ciepła technologicznego; 3 - podstawowe wymienniki ciepła grzewczego; 4 - kocioł wodny szczytowy

Postęp w budowie elektrowni kondensacyjnych - wprowadzenie do eksploatacji bloków o mocy 120 i 200 MW (a później 360 i 500 MW) z międzystop-niowym przegrzewaniem pary - spowodował nieopłacalność dalszego stosowania w elektrociepłowniach turbin upustowo-kondensacyjnych. W wyniku prac zmierzających do zwiększenia efektywności skojarzonego wytwarzania energii elektrycznej i ciepła powstały krajowe bloki ciepłownicze BC-30, BC-50 i BC-100. Blok BC-30 składa się z kotła parowego OP 140 o wydajności 39 kg/s (140 t/h) oraz turbozespołu upustowo-przeciwprężnego o mocy elektrycznej 30 MW (rys. 5.21). Podgrzewacze wody sieciowej są zasilane z wylotu przeciwprężnego i z ostatniego upustu, ciepło

267