27112012705

W wyniku działania wyładowań koronowych energia pnekazN^^am polimeru powodując rozrywanie wiązań i powstawanie mkzorodrnkóv%. •■' okazji wyładowań ozon utlenia łańcuch węglowy wprowadzają: tw jxw-'*e- ^v ‘ grupy funkcyjne (np.: karbonylowe).

Ponieważ w szczelinie wyładowczej mogą następować VV.;».\3V-elektrycznego materiał ulega miejscowej destrukcji. W

powstają „nakłucia”, pory kapilarne łub nadżerki pa poy-i^j^ferd -    q4

wyładowań.

Typowe polimery hydrofobowe charakteryzują się    zwniania B > bO° oraz.

energią powierzchniową rzędu 5x10'“ J-oo². Do tego typu rflg ńji>i u ''    poliestry

aromatyczne (np.: PET), poliolefmy, polUetrafłuDinetyte^

poli(fluorowcewiaylu), polistyren. Wzrost energii poy^r^chfflBŁj materiału po\\nverowc%o powoduje zwiększenie adhezji folii w stosunku do cicc?5 hvarQM^w\ch, jak np.'. farby drukarskie. Przykładowo przedstawia to schemat na rys. 1.

Technika wyładowań koronowych

Aparat do wyładowań koronowych wyposażony jest w co najmniej dwie elektrody. Obecność drugiej elektrody jest niezbędna do wytworzenia szczeliny wyładowczej w której następuje aktywacja powierzchni folii. Do elektrod przyłożone jest wysokie napięcie około 10 000 V oraz częstotliwości około 20kHz. Aktywowana folia przeciągana jest pomiędzy elektrodami (patrz rys. 2). Aby zapobiec zbyt częstym przeskokom iskry, a co zalym idzie

lokalnej destrukcji materiału — aktywowany materiał nie może stykać się bezpośrednio i materiałem elektrody. W związku z powyższym elektrody pokryte są warstwą, dielektryka. N charakterze dielektryka stosowane mogą być materiały silikonowe.

Warunki procesu (napięcie i natężenie prądu oraz szybkość przesuwu fo\uj dobier są w taki sposób, by na aktywowaną folię działała energia wyładowań o gęstości w zak

2