277

Aparaty stosowane w kosmetyce

Najstarszą formą zastosowania prądu stałego w kosmetyce est galwanizacja. Nazwa pochodzi od nazwiska fizyka Luigi Gahaniego (1737-1798), który już przed 200 laty przeprowadziY pierwsze eksperymenty z prądem elektrycznym.

Części metalowe elektrod nie mogą dotknąć skóry, ponieważ istnieje duże niebezpieczeństwo przypalenia skóry, dlatego owija się je wilgotnymi gąbkami wiskozowymi lub watą. Obecnie większość aparatów wyposażona jest w takiego rodzaju zabezpieczenia. Ze względów bezpieczeństwa oraz higienicznych używa się dodatkowo wilgotnej chusteczki lub gazy czy bandaży.

Aparaty wytwarzające prąd stały mają doprowadzenie do sieci, włącznik do włączania i wyłączania, jak również lampkę kontrolną, która sygnalizuje, czy aparat jest gotowy do użycia. Włączniki mają najczęściej także regulatory natężenia prądu oraz wbudowany miernik do odczytywania natężenia prądu. Natężenie prądu, w zakresie miliamperów, podawane jest w liczbach lub w skali. Na urządzeniu znajduje się doprowadzenie elektrod. Aparat ma także wmontowany włącznik, dzięki któremu można ustawić bieguny elektrody czynnej i przeciwelektrody.

Na początku zabiegu natężenie prądu stałego zawsze jest najmniejsze i dopiero później może być stopniowo zwiększane. Natężenie prądu zawsze musi być ustawione podprogowo. Dla każdej klientki natężenie należy ustawić indywidualnie. Należy wybrać taką wartość, aby klientka nie miała „wrażenia prądu”, np. w postaci łaskotania lub pieczenia. Klientkę trzeba poinformować o zwiększeniu natężenia i zapytać o jej odczucia.

Zabiegi prądem stałym trwają od dwudziestu do trzydziestu minut. Podczas zabiegu elektrody należy przesuwać, lekko naciskając, równomiernie i powoli po powierzchni skóry. Elektroda musi być podczas zabiegu cały czas wilgotna. Po zabiegu należy powoli zmniejszyć natężenie prądu do zera, dopiero wtedy można zdjąć elektrody i wyłączyć urządzenie.

Podczas zabiegu prądem stałym elektrod nie wolno zdejmować z jednego miejsca skóry i przykładać do innego, ponieważ klientka mogłaby odczuć bardzo nieprzyjemne „uderzenie” prądu. Jeśli przez nieuwagę elektroda czynna raz została oderwana od skóry, należy najpierw zmniejszyć natężenie prądu do zera i dopiero ponownie przyłożyć ją do skóry, powoli zwiększając natężenie prądu do poprzedniej wysokości.

7.1. Galwanizacja

Galwanizacja polega na przyłożeniu elektrod do wilgotnej skóry. Jony wewnątrz organizmu zaczynają się przemieszczać pod wpływem prądu: kationy przesuwają się w kierunku katody, aniony w kierunku anody. Wynikiem tej wędrówki jonów w częściach ciała, przez które przepływa prąd jest przekrwienie. Powstaje ono w następstwie tworzenia się ciał histaminopodobnych o działaniu rozszerzającym naczynia. Podrażniony zostaje też układ nerwowy i pobudzone mięśnie. Celem tego zabiegu jest poprawa napięcia mięśni.

Podczas zabiegu galwanizacji elektrody można ułożyć w poprzek lub wzdłuż części ciała poddawanej zabiegowi. Katodę należy przyłożyć obwodowo, tzn. jak najdalej od serca. Anodę natomiast odpowiednio

Galwanizacja poprzeczna pobudza tkankę mięśniową, układ nerwowy oraz naczynia krwionośne i limfatyczne prostopadle do ich przebiegu. W miejscu przepływu prądu ma ona silniejsze działanie niż podłużna.