288

Strona 2 z 3

Modem YAM

rozwoju techniki. Dane przeznaczone do zapisania w matrycy są również przesyłane przez złącze szeregowe z komputera. W celu zaprogramowania matrycy, zwanego też często jej konfiguracją należy posłużyć się dołączonym do modemu programem narzędziowym YAMINIT.EXE. Potrzebne do tego celu pliki konfiguracyjne noszą rozszerzenie MCS.

Cały proces programowania (konfiguracji) trwa tylko kilka sekund przy szybko? ci transmisji równej 115 kbit/s. Jego zakończenie sygnalizuje miganie diody zasilania i meldunek na ekranie komputera. Nowe wersje oprogramowania są dostępne w intemecie w witrynie www.inicrolet.com/yam . Dzięki temu, że matryca jest programowana elektrycznie i zachowuje się jak pamięć robocza (RAM) do jej zaprogramowania nie potrzeba korzystać ze specjalnego programatora j.np. w przypadku pamięci stałych EPROM. Ma to jednak i tą wadę, że zawarto? ć matrycy jest tracona po wyłączeniu zasilania (lub spadku napięcia poniżej 2,5 V) w związku z czym musi być ona konfigurowana każdorazowo po jego włączeniu. Programowalno? ć modemu YAM jest jego najważniejszą cechą odróżniającą go od modemów PAR96 i PICPAR96, które zawierały elementy programowane jednorazowo: matryce logiczne (PAR) lub mikrokontrolery typu PIC.

Modem YAM może współpracować z większo? cią programów terminalowych pakiet radio. Dostępne są sterowniki dla systemów operacyjnych DOS, Windows 95 i Linux. Dla systemu DOS jest to specjalna odmiana sterownika TFX pod nazwą TFX_YAM.COM (dostępny w witrynie Nord>

Krótki rys historyczny

Obecny standard transmisji z przepływno? cią 9600 bit/s i z modulacją FSK stosowany w łączno? ciach pakiet radio został opracowany przez Jamesa Millera G3RUH na początku lat 80-tych. Znane już wówczas były techniki cyfrowej obróbki sygnałów jak filtry FIR, pseudolosowe kodowanie danych i cyfrowe pętle synchronizacji fazowej. Techniki te stosowane były wówczas w sprzęcie profesjonalnym. Osiągnięciem Jamesa Millera było zastosowanie ich w sprzęcie amatorskim przeznaczonym do szerszego użytku. Opracowanie Millera stanowi do dzisiaj standard i ciągle jeszcze trudno jest uzyskać większą przepływno? ć w kanale o szeroko? ci ograniczonej do 15 kHz. Autorzy innych rozwiązań j.np. Matjaż Vidmar S53MV osiągnęli znacznie większe przepływno? ci dopiero w wyższych pasmach radiowych gdzie dozwolone są większe szeroko? ci kanałów radiowych.

Konstruktor modemu Nico Palermo IV3MWV opracował w r. 1996 modem GMSK zawierający obwód o dużej skali integracji typu ispLSI-1016 firmy Lattice i pojedyńczy wzmacniacz operacyjny. Była to konstrukcja tania i prosta jednak przeznaczona do podłączenia do kontrolerów TNC lub USCC a nie do samodzielnej pracy. Modem ten nie mógł więc konkurować z modemami BayCom podłączanymi bezpo? rednio do złącza COM komputera, modemami PAR96 i PICPAR96 podłączanymi do złącza drukarki lub rozwiązaniem OE5DXL (i ten modem jest podłączany do złącza szeregowego). Dopiero zastosowanie programowalnej matrycy logicznej FPGA pozwoliło na opracowanie konstrukcji modemu nie wymagającego podłączenia do kontrolera TNC. Pierwsze rozwiązanie modemu (pracującego wówczas wyłącznie z szybko? cią 9600 bit/s) powstało w r.

1997, a następnie w r. 1998 zostało ono uzupełnione o możliwo? ć transmisji z pozostałymi wymienionymi szybko? ciami.

Wydanie z dn. 28.03.2000.

01-09-03

http://rzeszow-2.intertele.pl/yam/strona01.htm